Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Ik wilde, via hem, met de jongedame kennis maken, en trachtte mij voor te stellen, maar hij raadde en voorkwam mijn wensch door haar, met den uitroep: »Pak maar mee, verdorie!« in mijne armen te duwen. Aanstonds klampte ze mij, plichtsgetrouw, in een danshouding vast, en, vóór ik het wist, waren we in den stoet, en dansten, òm een houten tafel heen, een z.g. Spaanschen wals.
En nu gebeurde het, dat de jongen tegen den avond het hoofd ophief om eindelijk met Akka te spreken, en dat zijn oog op de plaats viel. Hij deed een uitroep van verbazing, en alle ganzen keken dadelijk op, en begonnen denzelfden kant uit te zien als hij.
Met onbezweken heldenmoed heeft hij gekampt om, ware het nog mogelijk geweest, zijn zinkend vaderland van het verderf te redden; en toen hij, met wonden bedekt, op het slagveld van Maciejowice nederzonk, was zijn uitroep Fins Poloniae! wel inderdaad de stervenskreet van het rampzalige, toch eenmaal zoo machtige en roemrijke land.
Telkens hield iemand hem staande, om hem met een levendigen uitroep van verrassing, van ingenomenheid, eenige snelle woorden toe te spreken, die door den wellevenden man onuitputtelijk geduldig werden beantwoord.
Tom strekte zich op een kist uit, en terwijl hij daar lag, hoorde hij nog telkens een gesmoorden snik of uitroep van de bedroefde vrouw. "O, wat zal ik doen? O, Heere, o, goede Heere, help mij!" en zoo al gedurig voort, totdat ook dit gemompel ophield. In het midden van den nacht werd Tom eensklaps met schrik wakker.
Met dien uitroep drukte hij zich de vuisten tegen het gelaat en weg was hij: het hek uit, den heuvel af, den kant op naar de stad. Eerst, na den schok van het ongeluk, de verdooving die maar half beseft. Dan het volle bewustzijn van wat er gebeurde: de pijn, het deerlijke medelijden met zichzelven de tranenvloed.
Zoo stellig mogelijk: neen! Gij zijt echte Franschen! zeide Sergius, terwijl hij hen hartelijk de hand drukte. Leve Rusland! riep de kleine Sander. En leve Frankrijk! antwoordde Sergius. Het was zeker voor het eerst, dat die dubbele uitroep in dit afgelegen gedeelte van Amerika vernomen werd. Maar nu hebt gij genoeg gepraat, kwam Cornelia tusschen beide.
Hij twijfelde wel niet aan den goeden uitslag der onderneming, maar zijn levendigheid als Franschman begon hem toch met vragen te kwellen, waarvan den volgenden dag, 3 December, de uitroep een blijk was: »Wat is het toch ellendig, dat ik zulk een sukkelaar in de wiskunde ben!" »Waarom?" vroeg Barbicane.
George!" riep de Zwarte Ridder, bij iederen uitroep een vijand ter neêr vellende; "hebben wij hier verraders?"
Brunier, de knecht van mijnheer Devilliers Duterrage, den gevreesden directeur-generaal der Fransche politie, kwam tenminste bij den parfumeur Jaquement, op de Reguliers-Breestraat, binnensnellen onder den uitroep: »Ach, landsman, alle Franschen worden verwurgd!" »Maar wij zijn geen Franschen, wij zijn Zwitsers," antwoordde de winkelier bemoedigend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek