Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
De Deken wandelde in allerhaast tussen de gezellen die in grote menigte bezig waren met de heesters en kleine bomen omver te hakken en tot bossen te binden. Zodra hij zich overtuigd had dat er geen ladders ontbraken, gaf hij het bevel om te vertrekken, en de beenhouwers verlieten het bos om het slot Male te gaan vernielen.
Het bloed vloeide op zijn schouders, en hij wilde zich nog verweren, maar twee krachtiger slagen wierpen hem uit de zadel tussen de voeten der paarden De Vlamingen trokken hem daaruit, en hem achter de slagorde gesleurd hebbende hakten zij hem aan veel stukken, terwijl zij hem zijn wrede vervolging vloekend verweten.
"Hier helpt geen strijden! Wie duivel geeft u deze woorden in?" "De voorzichtigheid en de liefde tot mijn geboortestad," antwoordde Deconinck. "Wij mogen als Vlamingen, op de rokende puinen onzer stad met het wapen in de hand sterven; wij kunnen tussen de bloedige lijken onzer broeders juichend neerzinken wij zijn mannen.
Dit weet het Staatsbestuur wel, en diensvolgens poogt het dit verschil tussen de twee delen onzes lands teniet te doen.
En door zijn raad en medewerking wordt de zaak al heel spoedig zo geschikt dat Isolde weer tot haar vroegere eer en waardigheid komt, als zij verzekert dat er nooit iets anders dan gepaste vriendschapsgevoelens tussen hen beiden geweest zijn; maar Tristan moet het hof verlaten en ten strijde trekken.
Heden bestaat die haat tussen de inwoners van Gent en Brugge nog; zo moeilijk is het het gemene volk zijn erfelijke inborst te ontroven, dat dit gevoel van naijver, ondanks al de omwentelingen, tot ons overgekomen is.
De valk, die op de rug van haar stoel zat, scheen aan de droefheid zijner meesteres niet ongevoelig; want hij had zijn hoofd mismoedig tussen de pluimen gestoken en bewoog zich geenszins. Het jonge meisje, hetwelk voorheen zo gulhartig en zo blijmoedig was dat geen smart haar kon raken, was nu geheel veranderd.
Zijn houding werd rustig en men zou gedacht hebben dat hij zich door de wijze rede van zijn vriend had laten overtuigen. Dit was wel geen veinzerij, doch het was ook de echte uitdrukking zijner gevoelens niet. Hij zweemde tussen wraaklust en bedaardheid, zonder zich innerlijk te kunnen stillen.
Des nachts, een weinig voor dat het bepaalde uur op de klok van St.-Kruis geslagen was, kon men tussen de bomen, bij de zwakke schijn der wassende maan, veel mensen door al de paden omtrent het dorp zien stappen. Allen begaven zich in dezelfde richting en verdwenen beurtelings in het Eksterbos. Enigen van hen droegen kruisbogen, anderen knotsen; doch de meesten hadden geen zichtbaar wapen.
Cilliers had de plaats van de voorzitter verlaten, en na een fluisterend gesprek tussen Potgieter en Uijs, nam eerstgenoemde de ledige plaats in, en richtte tot Biggar de woorden: »Meneer, de Krijgsraad is tans wettig samengesteld. Wij zijn geheel in afzondering, en bereid uw geheime berichten te vernemen en te overwegen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek