Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
De kerk met al hare bijgebouwen besloeg de gansche ruimte tusschen de Place Verte en de Markt. De kathedraal zelve verhief zich trots boven al deze toevoegsels, die het effect van het monument des te meer bedierven, omdat het onmogelijk was de kerk op een behoorlijken afstand te zien.
"Wat is er, moeder!" "Ach Marianne, je ziet er zoo vreemd uit. Ik word er bang van." Marianne zag haar lang aan. Zij was een kleine, uitgedroogde vrouw, met grijs haar en gerimpeld. En ze was pas vijftig jaar. Ze had lief als een hond, trots schoppen en slagen. Ze was meestal opgewekt en maakte toch zulk een treurigen indruk.
Er woonde een jong meisje in Parijs, lieftallig als een engel, schrander en hoog van gemoed, de trots harer ouders; zij zwoer in zichzelve als Julie de deugd lief te hebben, maar ook de liefde; kuisch te leven, een ster voor wien zij liefhad, met haar fonkeling hem op te heffen, te bezielen tot heldhaftige deugd. Haar naam was Manon Phlipon: als Mme Roland kent haar de geschiedenis.
Trots het slingeren van 't schip slaagden de gymnastische standen van twee en drie hoog menschen op elkaar vrij goed en toen ze éénmaal door de zee werden omgeworpen lachten de executanten het hardst.
En men betreure niet, en verdoezele nog minder, de afdwalingen van een man, wiens deugd en grootheid juist daarin bestaan dat hij tròts den strijd zijner hartstochten telkens den stillen vrede zijner geestelijke hoogheid hervindt. De gedichten in het Nieuwe Leven opgenomen, werden geschreven tusschen 1283 en 1292, den tijd waarin Dante's dichterschap nog in zijn eerste ontwikkeling was.
Die was zoo rijk en gelukkig, dat nooit een stad heerlijker is geweest; maar de inwoners gaven zich helaas! over aan trots en pronkerij. Tot straf daarvoor, zegt Bataki, werd de stad Vineta door een stormvloed overstroomd en in de zee verzonken. Maar de inwoners kunnen niet sterven, en ook hun stad kan niet verwoest worden.
Dat is mijn trots, als ik aan je denk! Iedere vrouw moet met bewondering tegen den man opzien, dien zij liefheeft anders.... Och! laat er ons niet verder over spreken!" »Uitstekend, liefste! Maar zou toch in sommige gevallen het vermogen eener liefhebbende vrouw geen wonderen kunnen doen...." »In sommige gevallen misschien.
Na een korten marsch waren wij reeds in het oerwoud. De weg was zoo smal, dat er juist voor één mensch plaats was en leidde meestal steil omhoog. Wij vergoten, trots het vroege uur, bij dit stijgen stroomen van zweet, want de boomen om ons heen stonden zoo dicht in blad, dat wij ons in diepe duisternis bevonden en de verfrisschende zeewind ons niet kon afkoelen. De plantengroei was heerlijk.
Trots alle middelen van wetenschap en kunst, woekerde het proces met door niets te stuiten kracht voort. Men vreesde voor verbloeding en dan.... weldra het einde. Zóó was de naakte werkelijkheid. Wie zou het den lijder aanzeggen? Aan ondergeteekende viel deze zware opdracht te vervullen.
De Macecliers waren niet zwierig gekleed: korte bruine hozen en een kolder van dezelfde kleur was al hun kleedsel; hun mouwen waren tot aan de elleboog opgestroopt, dit was hun gewoonlijke doenwijs, want zij waren trots over de krachtvolle spieren die zij tonen mochten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek