Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Het was het woord: "Piet" niet, dat aan hare lippen ontgleden was, maar het woord: "Sava." Hoe kwam die naam in deze oogenblikken haar te ontvallen? De lezer zal bevroeden, wat Piet Bathory toen moest ondervinden. En wie zou kunnen beschrijven, wat bij die onverwachte oproeping van den naam van Sava Toronthal in de ziel van dokter Antekirrt omging?
Op het hoogste gedeelte daarvan verrijzen de particuliere woningen en de hôtels, waarvan een door Sarcany en Silas Toronthal betrokken was.
"Waarom ging zij naar het hôtel Toronthal?" herhaalde de jonge man, die den ouden dienaar met een verbijsterd oog aanzag, alsof hij niets van het gesprokene begreep. "Wat had mijne moeder in Gods naam daar te doen?" "Zij wenschte waarschijnlijk mijnheer Toronthal te spreken," antwoordde Borik. "Wat had zij toch met mijnheer Toronthal te maken?" vroeg de jonge man afgetrokken... "Maar... verder?
Hoe zou daar het lijk van Silas Toronthal in de diepte van die peillooze, sombere ravijnen, die langs den weg aangetroffen werden, weer gevonden worden? Evenwel wilde Sarcany een laatste maal zijn medeplichtige weerhouden en een laatste poging aanwenden, hem naar Monte Carlo naar het hôtel terug te voeren. Die poging zou evenwel deerlijk mislukken.
En toch, wanneer de zaken bestaan hadden, zoo als hij ze zich voorgesteld had, zou dan eene vereeniging mogelijk geweest zijn tusschen Piet Bathory en haar, die voor allen, ook voor hemzelven, Sava Toronthal genoemd werd?
In het brein van Silas Toronthal begon. een denkbeeld te gloren. Hij glimlachte onmerkbaar. "Voor de laatste maal: waar is Sava?" brulde dokter Antekirrt buiten zich zelven. Hoe schrikverwekkend het uiterlijke van den dokter zich ook voordeed, hoe dreigend zijne woorden ook klonken, dat alles kon Silas Toronthal niet bewegen om te antwoorden.
Pescadospunt knikte den raadgever gedachteloos toe; maar drentelde verder. Het sloeg vier uren op de groote pendule in de speelzaal, waarin zij zich bevonden, toen Silas Toronthal en Sarcany het geschikte oogenblik gekomen achtten, om de veine "den tand te voelen", zooals zij dat uitdrukten. Verscheidene plaatsen waren nog onbezet bij eene der roulette-tafels.
"Maar,..." poogde de ongelukkige te zeggen. "Als wij alles eens verloren?... Denk daar toch aan." Sarcany liet hem evenwel niet verder aan het woord, maar hernam oogenblikkelijk: "Silas, voelt gij dan niet dat de veine!..." "Als zij maar niet uitgeput is!" mompelde Silas Toronthal uiterst neerslachtig. "Ik heb zoo'n voorgevoel." "Neen! honderdmaal neen!
"Wij zullen heden nog vernemen, waaraan wij ons te houden hebben," antwoordde de dokter, "en ik zal zien wat mij verder te doen staat, wanneer Silas Toronthal niets weet of niets wil mededeelen.
"Zeg, als wij hedenavond niets meer hebben zullen?" "Welnu, dan verlaten wij Monaco! Dat is afgesproken, Silas Toronthal, niet waar?" "Monaco verlaten? Waarom Monaco verlaten? En waarheen dan?... Zoo zonder geld?" "Voorzeker. Wat zouden wij hier uitrichten? Zonder de speelzalen is te Monaco niets uit te richten." "Monaco verlaten?... Om waarheen te gaan? Daarop antwoordt gij niet, dunkt mij."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek