United States or Trinidad and Tobago ? Vote for the TOP Country of the Week !


Het lied van de Groote Lijster bestaat uit een gering aantal strophen, hoogstens 5 of 6, die niet veel van elkander verschillen, maar bijna zonder uitzondering uit volle, gefloten tonen samengesteld zijn; daarom mag men ook dit gezang uitmuntend noemen. Hetzelfde kan gezegd worden van het lied van den Koperwiek en van de Beflijster.

Uit aller monden klinkt het oude populaire lied van den Doudou, dat, gevoegd bij de schelle tonen der muziekkorpsen en hoog in de lucht geaccompagneerd door het klokkenspel, dat de beroemde wijs door de ruimte doet schallen, de gansche stad tot de verste wijken met een gerucht van feestvreugde vervult, dat niet verflauwen zal zoolang de strijd duurt.

Hij zou zijn gezicht wel eens goed hebben willen zien, maar de groote hetman was in een goedhartige stemming en had tegen den grijsaard gezegd: "Je kunt je muts wel ophouden, oudje." De muzikant begon, na eenige tonen aan zijn luit ontlokt te hebben, te zingen. Wat een krachtige en toch zachte stem had hij, en wat bespeelde hij z'n instrument mooi!

Maar er is in die Oedipus-achtige Gregorius-geschiedenis zowel als in »der arme Heinrich" een mystiek, een drang naar de martelaarskroon en een verlangen naar het hiernamaals, die tonen hoe sterk de Duitse ridderromantiek nog in het teken van de levensopvatting der geesteliken staat. Maar »Frau Welt" steekt het hoofd al meer en meer op aan de Duitse hoven zo wel als aan de Franse.

De ouders dezer laatsten waren in de wolken: zij, arme menschen van buiten, zouden nu hun kinderen zien eten aan een wit tafellaken, bijna net als de pastoor en de alcalde. De gedachte alleen was genoeg, om geen honger te hebben, en zoo'n gebeurtenis zou steeds, van vader op zoon, in de herinnering gehouden worden. Weldra hoorde men de verre tonen der muziek.

Of alle de gene die in dat Gerecht sitten, dese les wel geleert sullen hebben en weet ick niet, maer dat tonen sy altijdt, dat die voor dees tijdt, haer niet te pas en komt.

Op eenen herfstmorgen van het jaar 1126 weergalmden de plechtige tonen van eenen lofzang binnen de kerk van Onze-Lieve-Vrouwe te Brugge. Ongetwijfeld zaten onder hare breede gewelven gansche scharen nedergeknield; want nu en dan riep het gerinkel der schellen de geloovigen tot een inniger gebed. Evenwel, op het doodenveld, dat den tempel omringde, heerschte de volledigste eenzaamheid.

De glazen gamelan in de pendopo weet je er meer van te vertellen als ik. Ze spelen ons drieën lievelingslied. Het is geen lied, geen melodie eigenlijk, enkel klanken en tonen, zoo week en zoo zacht, grillig, onbestemd dooreen trillend, warrelend, maar hoe aangrijpend, hoe roerend mooi is het!

De overige dagen schenen haar eeuwen. Droeve tonen klonken van hare citer; droeve tonen in hare stem, en eenzaam, zonder hare gespelen, voer zij vaak rond op de wateren, aan de wateren, aan de lucht, aan de boomen, aan de vogels haar harteleed klagend. In het land waren hevige aandoeningen gaande. Alles was in rep en roer, alles liep te wapen.

Door aldaar aanwezige, talrijke kleine spieren zijn wij in staat de stembanden meer of minder sterk te spannen en daardoor de verschillende tonen in ons geluid te brengen. Het strottenhoofd is bij vrouwen aanmerkelijk kleiner dan bij mannen. Tot op ongeveer 15-j. leeftijd is er geen noemenswaardig verschil; daarna ontwikkelt het zich bij jongens veel sterker dan bij meisjes.