Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
"Heel goed!" gaf Maroessia ten antwoord. "En Taras?" "Taras heeft Maroessia niet vergeten." Overigens zou hij, ook al had Maroessia hem geen antwoord gegeven, haar antwoord wel hebben kunnen gissen, als hij haar alleen maar had aangekeken: iedere trek van haar gelaat verried, dat haar vermoeienissen vergeten waren.
De kleine Taras ging, na de nieuw aangekomene nauwkeurig opgenomen te hebben, naar het raam toe en telde de schoten, die men zeer duidelijk kon hooren, ofschoon zij op een verren afstand gelost werden. Eindelijk was het maal gereed. Mijnheer Iwan begon het met een soort van woede te verslinden. Zijn geduld was dan ook al te lang op de proef gesteld.
"Hij heeft mij niets beloofd." Taras keek haar wantrouwig aan. "Waarom kijk je dan zoo blij?" vroeg hij. "Ik?" "Ja, jij." Zij wilde zeggen: "Je verbeeldt je maar, dat ik blij kijk;" maar zij was niet in staat om te liegen, zelfs niet voor een goede zaak, en zei alleen maar: "Laat ons naar den tuin gaan." "Ik ga mee," antwoordde Taras met een schalksch gezicht.
"O!" zei Maroessia, wier oogen vlammen schoten, "wat zal zij gelukkig geweest zijn!" "Men heeft haar verbrand," hernam Taras. "Dat geeft niet," vond Maroessia, "toch is zij de gelukkigste van alle vrouwen." "Grootvader zal je hare geschiedenis wel eens vertellen, als je dat wilt. Een Fransche vrouw heeft hem deze in de stad verhaald. Hier kent men zulke geschiedenissen niet.
Intusschen kon Taras, terwijl hij tegen een hek aanleunde en Maroessia aankeek, zich niet weerhouden, bij zich zelf te zeggen: "Maar wat kijkt zij toch blij! Zij kon niet vroolijker kijken, als zij al de lekkernijen van de kermis voor zich uitgespreid zag liggen! Ik ben er zeker van, dat zij ergens een hoop peperkoek verborgen heeft!
Deze stond voor de deur en keek er naar, hoe zijn gast zich al verder en verder verwijderde, zonder schijnbaar aan iets anders te denken. Men zou gezegd hebben, dat hij er, evenals de kleine Taras, eenvoudig genoegen in vond, naar dien snellen galop te kijken en te luisteren naar het gehinnik van het paard, dat den soldaat wegvoerde.
En hij liep voor hen uit, met een vriendelijken glimlach om de lippen, terwijl hij soms als een oud man kuchte. Taras en Maroessia kwamen achter hem aan. In een oogenblik waren de flesch en het glas, waarvan de soldaat zich bediend had, door Maroessia weggenomen.
Op zijn geschreeuw snelden Maroessia en de kleine Taras naar het huisje; maar daar zij het noodeloos achtten, zich aan de woede van den pas ontwaakten soldaat bloot te stellen, verscholen zij zich achter het dichte geboomte en luisterden. Toen Iwan zweeg, hoorde men niets... het bleef doodstil. Een oogenblik daarna begon de soldaat weer te schreeuwen: "Waar ben je, oude schurk?"
Nog op jeugdigen leeftijd was hij er mee begonnen, zijn baard en zijn haar waren grijs geworden, toen hij het voltooide. Intusschen zeggen sommigen, dat een kleine jongen, Taras genaamd, hem zoolang, zoolang had gebeden en gesmeekt, totdat hij zijn hulp had aangenomen, en dat op den langen duur ook deze jongen bij dit werk oud geworden was.
Taphius, Taphios, zoon van Poseidon en Hippothoë, stichter van de stad Taphus op het eiland van dien naam. Taphus, zie Taphiae insulae. Taprobane, Taprobane, oude naam voor het eiland Ceylon. Tapuri, Tapouroi, wilde volksstam in Hyrcania. Taras, Taras, zoon van Poseidon, kwam van kaap Taenarum naar Italië en stichtte Tarentum. Taras = Tarentum no. 2.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek