Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
En bijna geluidloos zwol de koele wijn in 't glinster-heldere kristal van de glazen, geschonken met vaste hand, en werd de bestofte, zwarte flesch, nog rijk van edelen drank, terzij gezet, drukkend zijn gladden voet in de wijkende weelde van 't fluweelen tafelkleed.
"Zet dan 'n ander gezicht!" "Héb ik niet gezegd"... "Ja, ja, vadertje!" De kip gaat rond. Leentje heeft aardappelen gebakken en appelmoes gemaakt. De vorken en messen tikken tegen de borden. Het licht schijnt gezellig op de zes menschen, op het witte tafelkleed, op het zilver, op de glazen wijn. "Veertien minuten voor twaalf," zegt Klaar. "Veertien en een halve," zegt Leentje.
Het meisje bleef nog even aan 't schalen verzetten, trok het tafelkleed recht, keek nog eens of er wel water was in de waschtafelkan en de kraf..., gluurde intusschen angstig naar Annie.... Wat zag die er uit in de laatste dagen!... Ze schrok er van, telkens als ze de juffrouw zag.... God! Zou 't toch 't rechte niet zijn!... Maar de juffrouw keek haar niet aan.
"Een gróót ding," zei de droomer. Go keek met haar groote oogen ze een voor een angstig aan; ze voelde 't komen en was bang en gevleid. "We hebben geen meisjes." "Ons ontbreekt de vrouw." "Na elke vergadering moet de ploerterij 'n nieuw tafelkleed geven, zóó is er met bier en thee gemorst," spotte Elders, maar Leeden schudde afkeurend 't hoofd. "Daarom is 't niet," zei hij eenvoudig.
Het was Zondag en Paul Van Raat had zich voor eene pooze gezet aan zijn ezel, waarop een half voltooid stilleven prijkte: eenig oud Delftsch, een antieke Bijbel, een antiek Rijnwijnglas en een zilveren drinkkan, die van Vincent, welke hij toch had overgenomen, los geschikt op een breed gekreukeld Smyrnaasch tafelkleed.
Nadat zij dus eenige oogenblikken met de franjes van het Atrechtsche tafelkleed gespeeld had, wendde zij zich tot den page, die achter haar stond, en gelastte zij hem, te gaan zien of haar bagage in orde was en of men het benoodigde voor haar nachtverblijf had ontpakt.
Het was op een zonnigen Donderdag, vier uur, een uur voór het eten. De deur van het zaaltje stond open. Jozef zat voor de met een rood en zwart tafelkleed overdekte tafel in 't midden van het zaaltje, zijn hoofd over een boek gebogen, gesteund door zijn blanke smalle hand, met een kleinen zegelring aan den pink. Een half-uitgedronken glaasje portwijn stond voor hem.
Over het tafelkleed lag een ander kleedje en hierop stond een Chineesch theeservies en een zilveren theepot. Alexei Alexandrowitsch beschouwde vluchtig de tallooze, hem meest bekende portretten, die de kamer versierden, en terwijl hij zich aan tafel zette, opende hij het evangelie, dat er op lag. Het ruischen van een zijden kleed trok hem toen echter spoedig weer daarvan af.
De makkelijke stoelen, de portière voor de deur, het pluche tafelkleed en de smaakvolle, met goud doorstikte draperieën, over de kleine tafeltjes en boven den spiegel aangebracht, alles was in harmonie met elkaar en met de warme, teere kleuren van de vazen en beeldjes, de kostbare snuisterijen en de teergele en rose zijde der lampekappen, waardoor het licht gedempt en helder tevens heen scheen.
Als ze zoover was het waren de stille, regelmatige bewegingen van elken morgen nam ze het tafelkleed bij twee slippen, vouwde het zachtjes-streelend over haar robuste knie en lei het bij de tafelschel. Achter de Bonheur-du-jour had je de stofdoek, waarmee de tafel gewreven werd. Ze plofte warmen adem op het glimmend blad en wreef. Er was niets te wrijven. Ze wreef, omdat zij 't gewoon was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek