Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
De straatlantaarn op den boulevard verlichtte flauw dit armoedig vertrek. Achter in 't vertrek was een afgeschoten ruimte, waarin een rustbed stond. Jean Valjean droeg het kind naar dit bed en legde het er op, zonder het wakker te maken.
Een zoldering van wolken verborg de starren. De hemel was slechts een akelige dichte massa. In de huizen der oude stad was geen licht te zien; niemand ging voorbij; al wat men van de straten en kaden zien kon was eenzaam. Nôtre-Dame en de torens van het Paleis van Justitie geleken nachtelijke gedaanten. Een straatlantaarn wierp een rood schijnsel op den rand der kade.
Alleen haar hoofdje hield ze wat hooger, ze keek naar 't venster, dat donker glansde, met ergens enkele gele stipjes er in, van 't licht van den straatlantaarn. Een van de spaarzame groote sneeuwvlokken raakte 't glas en smolt. Ze begreep niet. Hij legde zijn hand om haar gevouwen handen, z'n vingers raakten de hare in hun geheele lengte.
Reeds heeft hij ons op enkele honderden passen naar rechts en naar links ingesloten. Oogenblik aan oogenblik wordt het nog begaanbare gebied kleiner. En weer valt de vroege duisternis. Om twee uur in den nacht ongeveer sta ik, met mijn naaste buren in gesprek, vóór mijn huis, onder het electrisch licht van de straatlantaarn.
Dora zat op een stoel voor den haard, mantel aan en hoed op en keek in 't vuur en dacht aan de volheid der tijden, de volheid voor haar heel ver af. Hij lag plat op de rustbank, tusschen 't venster en den haard, zoo plat dat ze hem nauwelijks zien kon in de donkere kamer, en keek naar 't gele licht van de straatlantaarn op 't plafond en naar 't roode schijnsel van den haard op de vloer.
Dit gezegd hebbende, zette zij zich op het voetstuk van het hek en neuriede: Mon bras si dodu, Ma jambe bien faite, Et le temps perdu. Zij liet haar elleboog op de knie en haar kin op haar hand rusten, terwijl zij onachtzaam met haar been schommelde. Door haar gescheurd kleed kon men haar magere schouderbladen zien. De naaste straatlantaarn bescheen haar gezicht en gestalte.
In 't schijnsel van de straatlantaarn op 't plafond zag je de schaduwen van de sneeuwvlokjes die nu wat grooter vielen. "Komende maand trouwt Em." Ze keek op. Wat praatte-n-i weer raar, hij leek wel Bovenkerk met Em. Ze gaf geen antwoord. Als een lang vergeten ding zag ze in eens een breede rivier voor zich, die naar zee stuwde.
En dicht langs het huis gaande hoorde hij pianomuziek; een vroolijke melodie was 't. Toen keerde hij om en stak over naar den waterkant, schuw-vlug stappende door 't zwak-gelige licht van de straatlantaarn, en hij bleef een poosje staan in de zwarte schaduw van de boomen voor het huis.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek