Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Morgen, binnen een uur, kon het stortregenen, en weder en weder stortregenen, zoodat de havelooze plunje doornat moest worden; en eenmaal nat zijnde, konden deze lieden zich niet drogen, en ijskoud zich niet verwarmen; hun door en door natte linnen broeken zouden aan hun huid kleven, het water hun klompen vullen, de zweepslagen zouden het klappertanden niet kunnen beletten, de keten zou steeds aan den hals geklemd zijn, hun voeten zouden steeds hangen.
Zoo haastig mogelijk werd alles voor den nacht in gereedheid gebracht, zoodat zij vóór dat het begon te stortregenen allen onder dak waren. Toen de avondmaaltijd afgeloopen was, werd er afgesproken dat de mannen, evenals in de voorafgaande nachten, om beurten de wacht zouden houden.
Alle sloepen waren in dien vreeselijken nacht tot splinters geslagen; een eenigszins zeewaardige vlet, die overbleef, zou niet bestand zijn om tegen de krachtige branding op te werken; inmiddels bleef het voortdurend stortregenen.
Het was Zaterdag, en wij hoopten ernstig, Teheran dien avond te bereiken, anders zouden we den Zondag moeten slijten in een dorpje dichtbij de stad, daar we niet graag reisden op dien dag. Dus maakten we zooveel mogelijk spoed. De zaak werd er niet beter op, toen het begon te stortregenen, met een druilig regentje den verderen dag. Lang voordat de tocht ten einde was, waren we beiden doornat.
Haar kon het niet schelen, het weêr; buiten mocht het waaien en stortregenen, binnen was het heerlijk; de wolken temperden het licht, de laag gedrapeerde meubelgordijnen lieten het slechts zeer bescheiden doorglijden.... Dien had zij weggestuurd, toen die ze wilde wegtrekken naar terzijde.
Door een reet in het luik loerende, zag ik, in de donkere schemering, drie personen, die half luid sprekende iets schenen te beramen, met steenen naar mijn venster wierpen, daarbij telkens driemaal achtereen uitroepende: "Zacari! Zacari! Zacari!" Dit duurde langer dan een half uur; daar het inmiddels was gaan stortregenen, trokken de drie mannen eindelijk af.
De menschen, die hier wonen zijn wel doodarm, er is niets te krijgen, alleen koffie, zoodat ik een goed gebruik maak van de lekkernijen die mij in Florida toegestopt werden. Niet lang daarna begint het te stortregenen, en ik mag dankbaar zijn, zij het dan ook maar een rieten dak boven mijn hoofd te hebben.
Maar Bébert slurpt punch na punch en André lebbert kelkje uit na kelkje en ze zullen den Lion van avond wel niets doen; hij heeft zijn tapijtje niet eens gespreid, omdat het stortregenen zal. Hij zal niet eens zijn centjes verdienen kunnen.
O, kijk die wolken! krijschte zij. Het gaat stortregenen. Ja, fluisterde hij weêr; maar wat kan het ons schelen: ik hoû van je! Ik kan niet tegen dat weêr! kermde zij. Het maakt me benauwd en bang, o het maakt me zoo bang! Bescherm me, bescherm me, Frank, kom hier ... Zij trok hem tot zich op de bank, knoopte zijne jas open en drukte zich tegen hem aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek