United States or Somalia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik kom weêr, doe de deur open, vind haar niet, sta als een driedubbele gek, loop het huis uit, raas, stampvoet, vlieg by Kryn in huis; alles vergeefsch; loop naar 't Hek; ja, 't Hek was open, en ik begreep, dat het niet voor my geraden was, haar na te zetten.
Ik sta je daarvoor borg, en indien ge mij niet goed genoeg acht om daarvoor in te staan, zal zelfs Celcius het doen.
"Toon ons uw lastbrief om hier te verschijnen, of verwijder u," zeide Aylva, op een gestrengen toon: "de gemoederen zijn verhit: en ik sta niet in voor hetgeen u kan overkomen." "Hier is de opene brief," zeide Claes Gerritsz, een perkament voor den dag halende, "waarmede mij onze doorluchtige Graaf en Heer heeft aangesteld tot...."
'sta muerto!" schreeuwde de boer die tot het laatste toe hoopte zijn geliefde espada te zien winnen; «'sta muerto!" riep hij bij den derden stoot tot zijn buurman, die verdiept in het vastmaken zijner handschoenen, peuterde aan de knoopjes. Ik zeg Uwe Edelheid, hij is dood. «Ho, ho!" lachte deze, even opziende.
Ik sta op; 'k heb het land door al het water, dat ik hoor neervallen, ik trek mijn kousen en mijn chambercloack aan. Ik gaap nog even en stoot knorrig raam en store open. Ik kijk naar de lucht, ze is grauw, grijs. De regen slaat mij in 't gezicht, want 't waait vrij sterk. "De Kochbrunnen" vlak voor mij dampt en borrelt; de "Brunnenmädchen" staan achter de tafels op haar post.
Overigens ben ik niet lastig, ik eet in de stad. Gij behoeft alleen 's morgens mijn kleeren af te borstelen, de rest van den dag zijt ge vrij. Alleen sta ik er op dat je 's avonds vroeg naar bed gaat en mij aan de deur opwacht; dat is alles wat ik van je verlang." Daarop gaf hij mij zes realen. Wij gingen vervolgens beiden weer uit en zelf sloot hij de deur en nam de sleutels mee.
Hij heeft mij al likdoorns aangelapt; ik laat bij dien kerel voortaan niets meer maken!" Zoo sta ik toen nog een tijd lang, en ik gevoel eene huivering door al de leden en 't is alsof er ijs langs mijn' ruggegraat glijdt, en ik zeg tot mij zelven: "Natuurlijk!" zeg ik. "Eene verkoudheid, eene zware verkoudheid! En geen wonder?
"Wat sta je daar als een baliekluiver de straatsteenen te tellen?" vroeg opeens iemand, die achter me stond. Het was onze kommandant; ik keerde me om, sloeg de voorste vingers van mijn rechterhand tegen mijn wollen muts en zei: "Ik keek naar die twee arme kinderen, kommandant, en ik dacht ... ik dacht ..." "Nu, wat dacht je?"
Het duurde niet lang, of hij werd verliefd op de schrijfster, en besloot ten slotte haar te huwen. Eindelijk ging hij naar den tempel van Benten-van-het-Geboorte-Water en riep: "O, Godin, kom mij te hulp, en sta mij bij in mijn pogingen, de vrouw te vinden, die deze door den wind naar mij toegevoerde verzen heeft geschreven!"
Sta daar niet als een stok! Wat beteekent dat?" "Professor Lövdahl!" antwoordde Marcussen, en de tranen kwamen hem in de oogen, "dat beteekent, dat we 't niet langer kunnen uithouden." "Wat zeg je?" schreeuwde de professor en stond op, "kunnen we 't niet langer uithouden?
Woord Van De Dag