Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 november 2025
Heer! zeide Selam, ik heb niet laten opladen, omdat u toch zeker Alkazar wel wil bezoeken. Alkazar! riep de luitenant verrukt uit, Alkazar-el-Kibir bezoeken, dat geloof ik, Selam! Maar dat is, dunkt mij, eene reden te meer om spoedig te vertrekken.
Heer! zeide Selam, het ligt slechts een paar uren rijdens van hier, en daarom dacht ik, dat wij dezen morgen eens op ons gemak zouden ontbijten; wij zijn dan nog vóór de grootste hitte in Alkazar, en kunnen het tegen den namiddag verlaten om aan gene zijde der stad den nacht door te brengen. Nu, daar heb ik niets tegen, zeide de luitenant. Maar wat zegt gij er van, kapitein?
Bekend met den diefachtigen aard der Arabieren, vertrouwde Selam slechts zichzelf. Het was toen, dat de kapitein zijne reeds lang gegeven belofte nakwam, om aan zijne vrienden zijn wisselvalligen levensloop te verhalen.
Luitenant Frank, altijd met de zon uit de veeren, had nauwelijks de drukte van het ontwaken bespeurd, of hij stond op en wekte zijne vrienden. IJlings maakte men zich gereed om weder op marsch te gaan, en na te hebben ontbeten zette de kleine stoet zich weder in beweging. Ditmaal reed Selam met Mohammed vooraan, daarop volgden de kameelen en onze drie vrienden maakten de achterhoede uit.
O! riep deze opgewonden uit, Selam, Selam, je bent goud waard! Verbeeld je wat een ramp, als we Alkazar-el-Kibir waren voorbijgegaan. O, dat is een uitmuntend denkbeeld. Ziet, we zullen eerst smullen; een ontbijt met patrijzen, dat is eene weelde, welke wij ons niet elken dag kunnen veroorlooven. Daarna, na ons te hebben opgepoetst, gaan wij Alkazar bezoeken.
Selam glimlachte en wierp vlammende blikken op de schoone, die aldus sprak. Kom tot ons en geniet de rust van den nacht! hernam zij. Selam kan niet rusten. Hij heeft zijnen plicht te vervullen, hij moet waken, antwoordde Selam. Zal Selam waken, als de Profeet zijne houris zendt om hem den slaap te geven in hunne armen? vroeg de schoone. Selam trilde en wierp verliefde blikken op de houris.
Het wordt tijd dat wij terugkeeren tot de overige personen van ons verhaal, die wij onwillekeurig uit het oog hebben verloren. Nadat Selam en Dries zich zwemmende hadden gered, stapten zij langs den oever van den Paarlstroom met haastigen tred voort om het kamp bijtijds te bereiken. Zij waren de eersten van de vijf personen, die het vereenigingspunt, het kamp, bereikten.
Er was geen spoor aan het dier te zien van den verbazenden rit, dien het had afgelegd in zoo korten tijd. Ik wist het wel, mompelde Selam, het paard streelend. De geweldige wordt niet te vergeefs beschermd door den Profeet.
Zijn hoofd werd zwaar, nog keek hij goed rond, maar allengs overmeesterde hem de slaap, zijne oogleden vielen toe, en hij had de kracht niet meer ze te openen. Selam sliep gerust en droomde. Hij zat alleen, heel alleen op den heuvel en keek op naar de sterren. Daar zag hij opeens een dier sterren zich bewegen, voortgaan en naar beneden komen. De ster daalde en daalde en kwam recht op hem aan.
Ons drietal, tevreden over de zoo spoedige en gelukkige beslissing van een der voornaamste punten van hun programma, beschouwde dit als een gunstig voorteeken, en met onderling goedvinden werd de afreis tegen den 20sten Mei vastgesteld. Dus zullen wij over zes dagen vertrekken? zeide de kapitein, toen Selam en Mohammed hen hadden verlaten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek