Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 27 oktober 2025


Enfin, als je dan niet hooren wilt, moet je maar voelen. Ik zal je tijd geven om je te bedenken." Hij ging aan zijne schrijftafel zitten en schreef het volgende briefje: Flipsen! Ik geloof, dat ik de daders van de gepleegde diefstallen op het spoor ben. Sluit deze twee jongens elk in eene afzonderlijke cel, dan hebben zij gelegenheid om eens goed na te denken en kunnen geen afspraakjes maken.

Gezeten voor een schrijftafel van zwart ebbenhout, die met gele versierselen ingelegd was, een antiek stuk uit den oud Hollandschen tijd, dat daar in Grikwaland na tal van wederwaardigheden was komen aanlanden, bezag hij een voor een zijne verschillende eigendomsbewijzen, zijne contracten en zijne correspondentiën.

Maar den volgenden dag, wat vroeger, ging hij weer aan zijn schrijftafel zitten en begon een tweeden brief aan Edward: Ik ben heel wel. Behalve nu en dan wat hoofdpijn, van katterigheid of koude voeten, scheelt me tegenwoordig nooit iets. Ik geloof bepaald dat ik 'n gezond en krachtig gestel heb.

Het was er heusch een echt kantoor, met agenda's en memorandums en briefregistrators, copieerboeken en copieerpers. Nog behielp ik me met een tafel en stoelen uit bamboe gemaakt, doch een schrijftafel was bij de timmerschool in de maak.

Hij opent de dubbele deur, en vindt Van Reelant statiger en hooghartiger dan ooit te voren bij de schrijftafel. Zoodra hij binnentreedt, keert Van Reelant zich om, en klinkt het afgemeten: »Wees zoo beleefd plaats te nemen, meneer De Witt!" André gaat zitten op dezelfde plek, waar hij eenmaal zulke pijnlijke oogenblikken sleet. Hij zwijgt.

Toen zette zij zich op zijn stoel vóór de schrijftafel en schreef heel langzaam het volgende versje in het schrift: "Als een gouden droom, tusschen heester en boom hangt en glanst een laatste straal van de gloeiende schijf, die haar nachtverblijf reeds hervond in het zeekristaal.

"Kijk eens, nu heb ik vergeten de lamp uit te doen," dacht hij, en richtte zich op zijn elleboog op, om de lamp neer te draaien. Maar eer hij dat kon doen, merkte hij, dat er iets bewoog op zijn schrijftafel. De kamer was heel klein. De tafel stond niet ver van zijn bed, en hij kon die duidelijk zien, met al de boeken en papieren, den inktkoker en de photografieën, die er op stonden.

Eindelijk rukte hij een verborgen lade uit de schrijftafel, schoof de kopie er haastig in en begon eenige andere schriften en papieren, welke in die lade gelegen waren, te lezen, zonder die er uit te nemen, ze met beide handen vasthoudende, ten einde ze bij de minste stoornis te kunnen inschuiven.

Geen geluid verbrak de stilte; alleen de kleine beeldjes op de schrijftafel stootten zacht tegen elkander, zóó zwaar leunde de bevende barones er op. "Ik heb geen recht, u verwijten te doen," sprak hij ten laatste, en trok de hand, die het kleine voorwerp vasthield, terug. "Gij zijt de moeder mijns vaders, en het zou ook nutteloos zijn.

Deze afgrond was het werkelijk leven, de brug was het kunstmatig bestaan, dat hij tot hiertoe voor leven gehouden had. Voor de eerste maal was de gedachte bij hem opgekomen, dat zijn vrouw een ander zou kunnen liefhebben, en die gedachte deed hem ontstellen. Na veel wikken en wegen en heen en weer loopen door het vertrek, zette hij zich voor de schrijftafel zijner vrouw neder.

Woord Van De Dag

beschouwt

Anderen Op Zoek