Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
De honden los! laat hen recht luide blaffen; Wekt zoo den keizer en zijn schoon jong vrouwtje, Alsook den prins; en laat den jachtgroet schallen, Zoodat geheel het hof den roep weerkaats'! Mijn zoons, het zij uw taak, gelijk de mijne, Voor den persoon des keizers goed te zorgen, 'k Werd in mijn slaap van nacht gestoord, ontrust, Maar 't naad'ren van den dag gaf frisschen moed.
Aan de ronde tafel zat barones Schilten, die in haar lila kleedje met haar blond kopje als een kanarievogel schitterde en haar Fransch gesnap door de kamer deed schallen, terwijl zij te gelijk de koffie gereed maakte. Naast haar zaten Petritzky in négligé en de ritmeester Kamerowsky in volle uniform. "Hoera! Wronsky!" riep Petritzky, sprong op en schoof zijn stoel achteruit; "onze gastheer zelf!
En, zooals wanneer hij als jongeling trok door de lentelanden, zoo zalig bevredigd, zoo muziekvol, begonnen in hem zelven krachten te werken, wateren te murmelen, knoppen open te springen, wonderlijke keelen te schallen: de verbeelding, de lang gestremde, was weer vloeibaar geworden in hem.
Terwijl de Kerels als eene uitdaging hun lied over de Markt deden schallen, zagen de Fransche ridders en wapenknechten verwonderd op naar deze handvol mannen, die zoo onbevreesd en vroolijk schenen, een oogenblik zelfs voor hunne nederlaag en hunnen dood.
De landman slaapt; het rundvee staat te lodderoogen in de schaduw van wilg en hagedoorn; de schapen op de hei hebben den zoom van het dennenbosch gezocht waar hun herder met opgetrokken knieën achterover op den grond ligt, en Philax nevens hem met de amechtige tong uit den ruigen bek. Alles zwijgt. Geen vogel doet er zijn lied schallen of tjilpt op bescheiden toon; geen blaadje is er dat ritselt.
Eensklaps begonnen klokken, pijpen, schalmeien, trommelen en het oudroest te kleppen, te fluiten, te schallen, te slaan en te kletteren. Het was het sein voor de pelgrims zich omme te keeren en bij groepen van zeven zich nu tegenover elkaar te plaatsen. Als uitdaging stak elk de brandende keers in het gelaat van zijn overman. Daardoor ontstond groot genies en daarna regende het stokslagen.
De voerman zwaait de zweep, ik hoor ze knallen; De wagen ratelt langs de helling heen; De rem knarst tegen ’t wiel, de schellen schallen; De hut, die haar bevat, rijst en wordt kleen;
Eilaas, de tijden zijn verre, dat wij in saamgestemde tonen het heilig loflied ter eere des vaderlands deden schallen, dat wij, moedig en vroolijk, voor het goede streden en U juichend dankten bij elke zegepraal op verbastering en volksbederf behaald!
Draag zorg, dat de verholen vrienden sterk zijn; De keizer heeft niets goeds voor, naar ik vrees. AARON. Een duivel fluist're vloeken mij in 't oor, En help' mijn tong, dat zij met kracht het gif Van mijn door wrok gezwollen hart moog' uiten! LUCIUS. Van hier, bloedgier'ge hond, vervloekte schurk! Gij mannen, helpt onze' oom; voert hem naar binnen! Dat schallen meldt, dat daar de keizer is.
Dan schallen en schetteren de bazuinen en het volk jubelt: »Noël, Noël!« Gedurende de gansche plechtigheid, die met alle ceremoniën toch nog eenige uren geduurd heeft, staat Jeanne aan den voet van het altaar met haar witten standaard in de hand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek