United States or South Sudan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wij kwamen er al spoedig vandaan en omringden zwermend onzen stumperigen vijand en zijn meester. Guus Boevers glimlachte zuur. "Ala, loeder!" schold hij op zijn hond en trapte hem vrij onzacht met zijn klompen vooruit, waarbij de hond telkens weer jankte en struikelde. Eindelijk was hij aan den kant en liep zich druipstaartend in zijn hok verschuilen.
Men omringde ons van alle zijden; men duwde ons; men schold ons uit en als de gendarme er niet bij geweest was, zou men ons met steenen hebben geworpen, misschien nog wel erger, alsof wij de grootste misdadigers, moordenaars of brandstichters waren. Toch hadden wij volstrekt geen kwaad gedaan.
De tsjarvadar antwoordde, dat hij te Ispahan genoeg geplunderd was, en dat hij vast voorgenomen had, hem geen stuiver meer te geven. Groote woede van onzen trouwen dienaar! Hij schold den tsjarvadar uit voor dief, ongedierte, hond, schurk, jood enz.
Eigenlijk ergerde hem dat weer een beetje; hij schaamde zich tegenover zich zelf en schold en lachte zich wat uit. Waar bleef nu zijn ridder-zijn, zijn koel-hoog-beschermen, zijn wijs-glimlachend gelukkig maken, zijn groot goed werk, onzelfzuchtig?
Toen nam Mariannes moeder de deursleutel in de hand om open te doen; maar op 't zelfde oogenblik hoorde ze zware schreden op de trap en een scherpe stem riep haar. Marianne luisterde; haar moeder haastte zich weg; de scherpe stem schold haar uit en toen.... Marianne hoorde iets vreeselijks in 't doodstille huis kon ze ieder geluid hooren.
De moeder van den jongen, die dit gezien had, schold hem verscheidene malen en sloeg hem.
Dat was haar als een zachte wraak in al haar ongeluk; en telkens als hij Weer opbruischte en op haar schold en vloekte, keek zij hem met stil misprijzen aan en dacht: "Raas maar, vloek maar, slaan kunt ge mij niet meer; ik ben de vlugste en daardoor de sterkste nu. Zij had maar één vrees: dat hij nog verder zou genezen en weer in vlugheid van beweging háár de baas worden.
Ik dank u, heer, zei Cecilius blij, en schoof het boekje weg tusschen zijn gordel. Maar een rustige stem, op de trappen, riep: Martialis.... Martialis, haastig, wendde zich. Het volk zag wel toe maar schreeuwde en schold niet meer. De draagstoelen, de een na den ander, vertrokken; in sommige stegen matronen.
"Van een leger vormen de officieren en de onderofficieren de kern," zeide hij, en menigmaal schold hij tegenwoordig op "die onbruikbare heeren, die de spot waren van de soldaten," en op "de jongelui, die pas 't gymnasium hadden verlaten en van den dienst niets wisten."
Maar toch, toen de verbazing ophield en hij de waarheid kende, prees hij met den grootsten lof het leven, de standvastigheid, het gedrag en de deugdzaamheid van Ginevra, die tot nu toe Sicurano was genoemd. Hij liet eerbare vrouwenkleederen voor haar komen en vrouwen, die haar gezelschap zouden houden op haar verzoek en schold Bernabo de verdiende doodstraf kwijt.
Woord Van De Dag