Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Het was den 17den October, en tegen drie uur 's middags kwam Harbert op het denkbeeld, daar het zulk een heldere hemel was, een photographie van de Uniebaai te gaan nemen, die tegenover de vlakte het Verre Uitzicht lag, van kaap Mandibule tot kaap Klauw. Hij plaatste zijn toestel aan een der vensters van de groote zaal in het Rotshuis, zoodat het strand en de baai vlak voor hem lagen.
Het kwam er slechts op aan, voordat de nevel geheel was opgetrokken, hun posten in te nemen. Nab en Pencroff begaven zich terstond naar het Rotshuis om daar kruit en wapenen te halen. Gideon Spilett en Ayrton, beiden goede schutters namen de juistheids-karabijnen. De vier geweren werden verdeeld tusschen Cyrus Smith, Nab, Pencroff en Harbert.
"Het is zeer wel mogelijk," antwoordde Ayrton. "De misdadigers kunnen van het hooge water gebruik maken, om het kanaal binnen te loopen!" "Duizend duivels!" riep Pencroff, "het schijnt waarlijk dat de schurken het anker lichten!" "Misschien zullen we wel genoodzaakt zijn om in het Rotshuis de wijk te nemen?" merkte Harbert op. "Laten wij wachten!" antwoordde Cyrus Smith.
Zijn vroegere metgezellen wilden hem overhalen om weder een der hunnen te worden; zij rekenden op hem om zich van het Rotshuis meester te maken, om in die onbereikbare woning te dringen en meester van het eiland te worden, na de kolonisten er van te hebben omgebracht! Ayrton weigerde. Hij zou liever sterven dan zijn metgezellen verraden. Bijna vier maanden bleef hij geboeid en bewaakt in dat hol.
De pijp, waardoor de rook moest opstijgen, gaf nog eenig werk aan deze geïmproviseerde schoorsteenvegers. Het gelukte Cyrus Smith ook, om door een kleine buis het water van het meer tot in het Rotshuis te laten komen, zoodat het hun nooit aan water kon ontbreken. Eindelijk was alles gereed; het werd ook tijd, want het slechte jaargetijde was aangebroken.
Bovendien vormde de ingenieur, terwijl de kozijnen der vensters gemaakt werden, het plan om de openingen door zware blinden te sluiten, die wind noch regen doorlieten, en die men, zoo het noodig was, kon bedekken. Binnen weinige dagen was hun werk voltooid en was het Rotshuis van alle zijden verlicht.
"En wij zullen niet naar het Rotshuis terugkeeren, voordat wij onzen weldoener gevonden hebben," voegde Harbert er bij. "Ja!" zeide de ingenieur, "wij zullen alles doen wat in onze macht is.... maar ik herhaal het, wij zullen hem niet vinden of hij zelf moet het toestaan!" "Zullen wij in de kraal blijven?" vroeg Pencroff.
Het scheen dus, dat er een einde was gekomen aan die bovennatuurlijke voorvallen, hoewel zij 's avonds, wanneer ze allen in het Rotshuis vereenigd waren, nog menigmaal er over spraken, en het hun plan nog altijd was om het eiland in zijn meest afgelegen gedeelten weer te onderzoeken.
"In elk geval, aangezien we het Rotshuis voor vrij langen tijd moeten verlaten, geloof ik dat de Bonadventure beter daar in veiligheid zal zijn gedurende onze afwezigheid, en wij er goed aan zullen doen het vaartuig daar te laten totdat de schelmen van het eiland zijn verdwenen." "Dat is ook mijn meening en thans voorwaarts!"
En wat de staken betrof, deze bestonden uit cederhout. Het geheel werd met meesterhand door Pencroff samengesteld. Nu konden zij gemakkelijk de steenen ophijschen tot in het Rotshuis. Ook ging het overbrengen der materialen veel spoediger en was die grot in een oogwenk tot verblijfplaats ingericht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek