Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
"Quebranta zat in den zonneschijn, kouwelijk gehuld in een wijden, geplooiden mantel, en met een breeden hoed diep over de oogen gedrukt. Hij rookte een sigaret, en nooit zag ik zoo iets roofdierachtigs als de hand, die als een lange, gele klauw die sigaret vasthield.
Er wonen in dat kustland enkele schaapherders en een paar houthakkers, maar men komt ze slechts zelden tegen langs de smalle, door muilezelhoeven gevormde paden. Op mijn vraag, waar men me heenbracht, antwoordde een der mannen: "naar Quebranta!" "Wat!" riep La, toen Nofs verhaal zoover gevorderd was. "Woont die schurk tegenwoordig daar?" "Ken je hem dan?" zei Nof verwonderd.
"Quebranta nam het wapen niet aan, maar vroeg: "Omdat u je woord gegeven had?" "Natuurlijk," antwoordde ik. "Het was even stil. Toen vroeg ik: "Hoe wist u dat ik een revolver had?" "Ik gelastte dien man ze u te geven. Ik wilde zien of ik u karakter goed beoordeeld had. Maar het spijt u toch dat u me niet dood kon schieten. Is het niet zoo?" "Ik wilde dat ik het nu nog doen kon!" zei ik.
Met zijn geheele aandacht luisterde hij toe, als ik hem van den vooruitgang der wetenschap vertelde, en hij stond verbaasd over het toenemend gebruik der electrische stroomingen. "Een echte Spanjaard is die Quebranta, en een Spanjaard met al de eigenschappen van zijn ras in zich, maar tot uitersten gedreven.
"Na eenigen tijd liet hij me los maken, blijkbaar overtuigd dat ik me kalm gedragen zou. Daar hij en de zijnen gelukkig wat Fransch spraken, hoewel zeer gebrekkig, konden we ons verstaanbaar maken. "Señor," zei Quebranta. "We moeten eens over het losgeld spreken. Bezit u of uw familie veel vermogen?" "Ik vertelde hem dat dit maar zeer magertjes was. "U bent dus niet rijk. U zegt het ten minste.
"Dikwijls genoeg zijn er expedities tegen hem uitgezonden, maar steeds zonder resultaat; hij verschanst zich in de rotsen, en schijnt onderaardsche wegen te weten, die in dit land zoo talrijk voorkomen, en waarin een oningewijde niet gemakkelijk den weg vindt." "Nu dat hebben wij ondervonden," lachte Li. "Quebranta vindt zichzelf allesbehalve een gewonen roover; hij is een heerscher.
Dat moet u ze zelf in een briefje schrijven dan hebben zij, u en ik de beste waarborgen." "Quebranta liet me nu tot den avond alleen. Toen kwam hij weer bij me zitten en zei: "Ik ben op éen ding trotsch, señor, en dat is, dat ik nooit verandering breng in wat ik eenmaal bepaald heb. Ik wilde nu namelijk het bedrag van uw losgeld vaststellen." "Dat is goed," zei ik kalm.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek