United States or Tonga ? Vote for the TOP Country of the Week !
Voor de stelling waren een groot getal poorters, meest bejaard en met zekere pracht gekleed, in eenen afzonderlijken hoop vergaderd Het waren de hoofdmannen der wijken en der gilden of neringen, die hier kwamen hooren wat de schepenen of ridders het volk te zeggen hadden.
In de verwachting van eenen mogelijken aanval, maakten zij hunne werptuigen gereed en ontstaken het vuur onder de ketels met pik en olie. Er verliep een goed gedeelte van den dag zonder dat zij werden verontrust; ja, het was zelfs zoo stil in de stad en in den burg geworden, alsof poorters en Isegrims meest allen buiten de vesting waren gegaan.
Eenige oogenblikken daarna hadden al de poorters het plein van den burg verlaten en, ofschoon nog immer van verre de Kerels bedreigende, volgden zij de priesters naar de St-Christoffelskapelle waar men, in afwachting van 's konings terugkomst, het lijk des graven zou nederzetten. Het geschreeuw en gedruisch der vluchtende menigte had al de Kerels op de gaanderij gelokt.
Gaat tot uwe mannen, stelt ze gerust en zegt hun dat wij het werk van den beukram zullen doen opschorsen, totdat wij met rijp beraad hebben overwogen wat ons mogelijk is, ten believe der poorters dezer goede stad Brugge te doen. Hebt vertrouwen ik hoop dat wij den toren van St-Donaas zullen kunnen behouden."
Inderdaad, de Kerels zagen de poorters der steden als lieden aan die hunne onafhankelijkheid hadden verloren en van de voorvaderlijke vrijheden niets meer bezaten dan wat de vorst hun willekeurig en uit genade had laten behouden.
Is er ook wat mede te verdienen met een half dozijn stormhoeden, die ik in 't jaar aan de stad lever? De tuigage van één Jonkerspaard doet mij meer verdienen dan al de poorters van Haarlem.... maar ik hoor daar trompetgeschal. De Kamprechters komen. Mutsen af buren! en een hoezee voor den Heer van Beaumont!"
Onder het uiten van dankzeggingen en met blij gemoed, verlieten de schepenen en hun gevolg de Loove. Het middelplein van den burg krielde van volk, zelfs tot aan den voet van den toren; want ieder wist dat de Kerels, sedert den dood van Burchard Knap, nooit meer op ongewapende poorters schoten. De schepenen deelden aan de menigte de goede woorden des konings mede.
Dank aan hunne bekwaamheid, hunne werkzaamheid, hunne volharding verkregen de gemeenten hunne voornaamste voorrechten en het waren de «poorters bij uitnemendheid» de coomans, die de muren der gemeenten lieten opbouwen, hallen en bedehuizen stichtten, straten plaveiden, kanalen deden graven, waterleidingen deden overwelven, hospitalen stichtten.
Maar wat ook het gevoelen was, dat hier de bovenhand behield, niet lang bleef de menigte zoo twisten. Welhaast begonnen poorters en wapenknechten hunnen haat en hunne wraakzucht op het lijk te koelen. Zij doorstaken het eerst met honderd wonden, en traden het met de voeten, totdat eene machtige stem zich verhief en uitriep: "Naar het galgeveld, de moordenaar! Op het rad het kreng!
De verbaasde poorters, die nog altijd niets wisten van de vangst, door eenigen hunner in de bosschen gemaakt, en niet vermoedden welke vorstelijke prooi daar in de rots gevangen zat, beklimmen in vliegende haast de trappen die naar het kasteel leiden, openen de deur van den kerker en geven de vrijheid weder aan den hoogen baron, die haastig uitgaat en nu op zijne beurt niet rust, voor hij het kasteel tot gruis geschoten heeft.
Woord Van De Dag