Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Opeens kwam een dik man uit de schaduw van de pijnboomen te voorschijn. Zij kon zijn gelaat niet zien, maar hij was in een wijden mantel gehuld. "Neem mij niet kwalijk," zeide hij met de heesche stem van iemand, die met aandoeningen kampt, welke hij niet kan bedwingen, "maar gij kunt het mij zeker wel zeggen. Leeft zij nog?" "Bedoelt gij Miss Granger?" vroeg zij. "Ja, natuurlijk.
De cypressen, die niet onder den invloed der jaargetijden staan, en die daarom de graven der afgestorvenen met haren blijvenden bladerendos beschutten, de pijnboomen met hunne uitgebreide takken, die sombere en eentonige boomen, zijn de oudste van de thans bestaande planten, want de varens en paardestaarten der primaire periode hebben thans nog slechts kruidachtige vertegenwoordigers.
Toen dronk zij van den drank zooveel als zij kon, en kort daarna volgde zij ook den laatsten wenk op, en viel in slaap. Intusschen had het gerucht van die wonderbare herstelling zich buiten het huis verspreid, totdat het eindelijk ook den eenzamen man in de schaduw van de pijnboomen ter oore kwam.
Het landschap is nu van voorkomen veranderd, en met welbehagen rust onze blik op het groen der weiden. Maar nergens een spoor van bosch of woud. Zullen wij van dat gezicht gedurende de gansche reis verstoken blijven? Juist als wij ons dit afvragen, zien wij een rij karren naderen, beladen met stammen van pijnboomen. Dat is een goed teeken.
Maar toch zijn het nog niet onze tropische landschappen, noch onze bosschen met eiken, beuken of olmen, of onze bosschages met linden, populieren of wilgen. Toch zijn de nieuwere soorten reeds geboren. De sequoia's, de pijnboomen, de bamboe's, de vijgeboomen, de magnolia's, de palmboomen, de platanen, de populieren, de eiken, de linden, de kastanjes, de beuken, de wilgen, het klimop bestaan reeds.
Daarom keek ik rond zag de pijnboomen en de varens, ik zag mijne zakken met voedsel, de camera, de adem van de honden en boven het licht van de aurora in een lange streek van het Zuid-Oosten naar het Noord-Westen. Ik rilde. De nacht van het Noordland heeft iets tooverachtigs, dat iemand bekruipt als de koorts uit een moeras.
Daar zijn goede hotels, en genoeg bezienswaardigs, om eenige dagen interessant te maken. Zondagmorgen was het uitzicht geheel veranderd. Even onafzienbaar als voorheen de kale vlakten waren geweest, even uitgestrekt waren toen de bosschen. Boomen, boomen en niets dan boomen, en eeuwigdurend dezelfde soort. Pijnboomen en zilverberken, deze laatste bladloos, kaal. Geen afwisseling den geheelen dag.
Helder-frisch-groen golven de bosschen met pijnboomen; sombertragisch-groen, bijna zwartgroen staan de cypressen om de eenzame, vale boerderijen. De wegwijkende bergen schijnen violette en roze wonderen; en in de blauwe, diepblauwe, windlooze lucht, is 't als een bad van zonnegoud.
Daar staat het in al zijn pracht en grootheid en het effect is overweldigend. Het zuiver-wit marmer, waaruit het geheel is samengesteld, komt machtig mooi uit tegen den blauw-azuren hemel en 't groen van de pijnboomen, die 't op eenigen afstand omgeven.
Aan de eene zijde van de kerk, gedeeltelijk tegen den zeewind beschut door een groep in hun groei belemmerde pijnboomen, was de pastorie, een laag gebouw van één verdieping, langer dan vijf-en-twintig jaar bewoond door Beatrice's vader, den WelEerwaarden Joseph Granger.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek