Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Alles was weer zwart als de nacht onder dat sombere booggewelf. Pescadospunt dacht na. En waarlijk, waar kon hij beter zitten dan in die nis, om aan zijne overpeinzingen bot te vieren? Het was inderdaad, of die nis er voor bestemd was. Hij zat daar ineen gedoken met de handen onder de kin en de ellebogen op de knie gesteund.
"Ik ben hier, om u te redden...." fluisterde Pescadospunt schier onhoorbaar. "Shut!..." De vragende uitdrukking van 's meisjes oogen werd nog dringender. Zij wachtte eene nadere verklaring. "Achter die muren," ging Pescadospunt voort, "wachten u vrienden, om u aan de handen van Sarcany te ontrukken." "Wie?" vroeg de blik. "Wie toch kan in dit akelig land eenig belang in mij stellen?"
Het oude wijf kwam daar vandaan, als ik mij niet vergis." In gedachte wees Pescadospunt op dat gedeelte der galerij, waar Namir het eerst verschenen was. Hij wachtte nog eenige oogenblikken, alvorens zijn post te verlaten. Het licht scheen in het binnenste der skiffa langzamerhand te verminderen, terwijl het stemgeluid nog slechts als een eenvoudig en verwijderd gemurmel vernomen werd.
Die afdaling was uiterst moeielijk, en inderdaad, zonder de buitengewone behendigheid van Pescadospunt, en zonder de buitengewone lichaamskracht van Kaap Matifou, zoude een ongeluk onvermijdelijk gebeurd zijn, en zouden twee van die drie mannen naar beneden gestort zijn, waar zij een oogenblikkelijken dood zouden gevonden hebben.
Toen deze den bankier, die er niets van scheen te bemerken en zich ook niet verontrustte, daarheen gebracht had, zei Pescadospunt tot Kaap Matifou: "Ge blijft bij hem, niet waar, Kaap? Luister als je blieft goed naar mij". "Ja, ik luister. Ik zal bij hem blijven, zoolang als ge wilt, Pescadospunt." "Ook al blijf ik twaalf uren weg? Dat is lang, niet waar, Kaap Matifou?"
Het aanstaande huwelijk van Piet Bathory met Sava Sandorf vervulde aller harten en aller hoofden. Iedereen trachtte zich zelven de overtuiging op te dringen, dat de ongeluksdagen voorbij waren en dat zij niet meer wederkeeren zouden. Hoe zou men zich intusschen daarin vergissen! Het moet ten volle erkend worden, dat Pescadospunt en Kaap Matifou de algemeene gerustheid volmaakt deelden.
Hij klom nu over den parapetmuur, die een dik witachtig steenkussen vormde, hetwelk met schietgaten ingesneden was. Hierbij was de eerste zorg van Pescadospunt geweest, een dun maar sterk touw, van knoopen voorzien, dat hij onder zijn licht clownspak had kunnen verbergen, te ontwikkelen, en wel zoodanig, dat het naar buiten hing en den bodem bereikte.
Zij waren behoorlijk gekleed in een gelegenheidspakje, dat zij van Arabische stoffen vervaardigd hadden, en hoopten op daverende toejuichingen. "Je zult toch niet te zeer verroest wezen?" had Pescadospunt alvorens te beginnen aan Kaap Matifou gevraagd. "Verroest?... Wat meen je?" had de reus gevraagd. "Ik ben toch geen oude spijker, denk ik?"
Het begon er voor onzen Pescadospunt inderdaad bedenkelijk uit te zien. Hij aarzelde dan ook een oogenblik, maar ook slechts één enkel; want aarzelen kwam met zijne geaardheid weinig overeen. Wat hij zocht, was de kamer, waarin de rampzalige Sava opgesloten was. Hij mocht op niets anders dan op het toeval rekenen, om dat vertrek te ontdekken. Of hem dat toeval dienen zou? Dat zullen wij zien.
In hetzelfde oogenblik, toen al de fakkels, die het feest verlicht hadden, na de opstijging der ooievaars, plotseling uitgebluscht waren, was ook Pescadospunt eensklaps verdwenen, alsof hij met de getrouwe vogels van den profeet Soleyman hemelwaarts gevlogen was. Dat was inderdaad uiterst merkwaardig. Waar was hij heen gevaren?... Wat was er van hem geworden? Ja, wat?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek