Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Waar zijn toch, vroeg ik, al die kostbaare Galanterie- en Parfum-winkels, die voor dertien eeuwen, zo rijk onze meeste koopsteeden versierden? Geleider. Galanterie-winkels! wat waren dat? Wij verstaan dat woord in 't geheel niet meer; wat is dat toch Galanterie? Wat is Parfum? Ik.
Ge kunt u immers zonder gerechte vroolijkheid uit zijn Lucullisch ontwikkelden mond geen „Rêve parfum au frais murmure” voorstellen, evenmin als ge u verbeelden kunt, dat de opgepofte, korte handjes van den min of meer dikbuikigen heer, die u met diepen ernst van zijn talenten staat te vertellen, ooit citersnaar of pianotoetsen hebben gestreeld.
Maud! het was haar gestalte, het waren haar oogen; het was haar glimlach en haar gratie; het was haar kleur en haar parfum, die heerlijke viooltjes-geur die met haar meeging! Heel even dacht ik weer aan het verleden: aan Tieldeken van Meylegem en aan jonkvrouw Quiline van het kasteel, welke ook namen droegen die ik eertijds zoo bizonder mooi en passend vond.
Ach toe, laat het me zeggen, ik moet het toch zeggen: ik zie nog altijd dat mensch naast me, ik ruik haar parfum en ik hoor wat ze zegt ... Het gaat me niet uit mijne ooren ... Zij sidderde meer en meer, en toen kwam het weêr over haar en in haar: dat van dat oog, van die stem, dat vreemde, dat was als eene hypnoze van een geestelijken invloed: dat, wat heur vader niet had kunnen begrijpen.
Des ochtends zette Eline zich bij hem en las hem voor, of zong met halve stem bij haar piano, nu een fraze, dan een roulade, en Vincent luisterde droomend toe, verloren in een vreemd vizioen vol zonderlinge geuren en vale tinten, die zich met krullende arabesken dooreen woelden als een caleidoscoop van coloriet en parfum.
De haarlokken, die uw van hartstocht vurige lippen hebben gekust; het kristallen flaconnetje, waarin nog een rest van den parfum sluimert, die op dit oogenblik voor u gevaarlijker is om in te ademen dan alle vergiften der wereld; in het vuur de bloemen, de bloemen van gaas, van zijde en van fluweel; de witte jasmijnen, de door het bloed van Adonis gepurperde anemonen, de blauwe vergeet-mij-nietjes, en al die bekoorlijke ruikers, welke zij in de verre dagen van uw kort geluk samenbond.
Les mains pressant les mains, épaule contre épaule, Et sans savoir pourquoi, l'un et l'autre oppressés, Notre bouche s'ouvrit sans dire une parole, Et nous nous sommes embrassés. Près de nous l'hyacinthe avec la violette Mariaient leur parfum qui montait dans l'air pur; Et nous vîmes tous deux, en relevant la tête, Dieu qui nous souriait
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek