Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
"Ik moet maar zien, dat ik hier vannacht onder dak kom," dacht Tom. Eene bel was er nergens te zien: hij bonsde dus tegen de deur net zoo lang, totdat ze openging. Een oud, leelijk vrouwtje met een boos gezicht stond vóór hem. "Wat moet je?" vroeg ze heel onvriendelijk. "Wat anders dan mijn avondeten en een bed om in te slapen!" zei Tom.
Als ik 't kwalijk genomen had en weg was gegaan, zooals velen zouden gedaan hebben, zou het u later gespeten hebben en dat niet zonder reden.« »'t Spijt mij erg als iemand u onvriendelijk behandeld heeft,« antwoordde Rose. »Denkt u er maar niet meer aan. Vertel me waarom u mij wou spreken. Ik ben Miss Maylie.«
Een oponthoud bij de kleine oase van Mahred wordt noodzakelijk door den aanblik van een bevallige Rebekka, die er langzaam haar kruik van antieken vorm vult. Het is een allerbekoorlijkst tooneel onder de palmen, en het mooie meisje met de gazellenoogen en de zware zilveren versierselen, is niet al te onvriendelijk.
De dokter had haar een voortdurend rustig verblijf aan zee voorgeschreven." Eindelijk vertrouwde ze me onder droevig snikken toe, dat ze in de vacantiemaanden, in elk pension van de kinderen hetzelfde te duchten zou hebben. Nuchter verklaarde ze wie kent ooit zichzelve niet te begrijpen waaraan ze die kwelling te wijten had. Ze had nooit in haar leven één kind onvriendelijk bejegend.
Zijn bedoeling was echter niet, onvriendelijk te zijn, en als een bewijs van zijn genegenheid voor de drie meisjes liet hij aan ieder van haar duizend pond na.
Terwijl de jonge meisjes zulke woorden in de ziekenkamer wisselden, zat de oude barones peinzend boven in hare kamer. "Eenmaal moet het toch zijn," sprak zij ten laatste halfluid, "ik moet met hem spreken, wat er nu dan toch gedaan moet worden." Zij stond op en belde. "Ik verzoek mijn kleinzoon hier te komen," beval zij Sanna kortaf en onvriendelijk, en ging weder zitten.
Ze vloog naar de deur, als de postbode schelde, was opvallend onvriendelijk jegens mijnheer Brooke, wanneer ze hem ontmoette, kon soms een heele poos Meta weemoedig zitten aanstaren en dan plotseling opstaan, om haar door elkaar te schudden en haar dan op eens weer te omhelzen, alles op een even raadselachtige manier.
Zij stampvoette ongeduldig, kneep haar dunne lippen op elkaar en keek met een geringschattenden blik naar haar angstige kameraadjes, terwijl er een onvriendelijk licht in haar zwarte oogen schitterde. "Loopen jullie mij maar na, bange, kleine kippetjes," riep ze uit; "ik zal er wel voor zorgen, dat we weer goed en wel thuiskomen."
"Zoo zal het altijd blijven: mooier leven kan er nooit komen." Neen, mooier leven kon er nooit komen: geen vervelend schoolwerk, dat nooit op tijd klaar kwam, geen brommen van de juffrouw! Geene breikousen, waar Moeder altijd aan gebreid wou hebben geen onvriendelijk gezicht van Moeder. Geen brommen van Vader, geen geplaag van de jongens.
Deze werden hem toegezegd, maar de schatkist was uitgeput en door de listen van ambtenaren kwam er telkens uitstel. Vervelende maanden verliepen; niets werd gedaan, en Columbus was aan eindelooze teleurstellingen ten prooi. De raadslieden van den koning waren de vijanden van Columbus. De koning zelf begon hem, door den invloed van onophoudelijke verwijtingen, met een onvriendelijk oog aan te zien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek