United States or Namibia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zou haar niet nogmaals eene teleurstelling wachten, eene nog grootere, nu heur doel het geluk van haar kind gold? Maar eenvoudig geloovig als zij was, bad zij innig God om hulp, om verlichting.
"Wat?" vroeg Marius. Men had hem evenwel op zekeren dag een paar oude laarzen ontstolen, tot groote zelfvoldoening van vrouw Bougon. Men klopte nogmaals zeer zacht. "Binnen," zei Marius. De deur werd geopend. "Wat wilt ge, vrouw Bougon?" vroeg Marius zonder zijn oogen van de boeken en papieren op te slaan, die op de tafel lagen.
Dona Maria schudde het hoofd, veegde nogmaals hare tranen af en, daar beide dames hare woning genaderd waren, stapten zij aan wal. Helaas ... dagen, weken, maanden vervlogen en het groote Venetiaansche schip, met den jongen, moedigen kapitein Lorenzo keerde niet weder.
Deze uitroep kwam zoo volkomen met de gedachten overeen, welke hem op dit oogenblik vervulden, dat hij dien aanmerkte als tegen hem, of in zijnen geest gesproken, en, toen de Predikant hem aanzag, zijn gezegde herhaalde en nogmaals vroeg of hij het stellig meende.
En langzaam, en nogmaals omkijkend, ging zijn arm met het brandende stokje tot vlak boven zijn kin, en toen spoot hij in eens, met een blaas van zijn wangen, met een klein voorover- en teruggeruk in de schouders, de olie met de lippen poederend, het stille geel en blauwe houtvlammetje in.
Men dringt er vooral op aan, dat zij zich zal laten bezweren, maar daar wil Jeanne niet van hooren: »Liever dood«, antwoordt zij daarop, »dan dat ik iets zou doen, waarvan ik weet, dat het zonde en tegen den wil van God is.« Men bestrijkt den gewonden schouder met olijfolie en legt op de wonde zelf een plakje spek. Daarna stort Jeanne nogmaals haar hart uit voor haar biechtvader en bidt.
»U moet snel besluiten,« zei de heer Brownlow, volkomen bedaard en op vasten toon. »Wanneer u liever heeft, dat ik mijn klacht openlijk indien en u daardoor tot een straf verwijs, waarvan ik de zwaarte, ofschoon ik er met een huivering aan denk, niet vooruit vast kan stellen, dan, ik zeg 't nogmaals, weet u den weg.
"Je bedoelt, Broeder Redwood," zei een stem uit de duisternis, "dat de kleine menschjes het Voedsel moeten eten." "Wat valt er anders te doen?" "Maar wij zijn geen vijftig man sterk en zij vele millioenen." "Maar wij hebben ons staande gehouden. "Tot nu toe, ja." "Als God het wil, kunnen wij dit nògmaals." "Ja, maar denk eens aan de dooden!" Toen vervolgde een andere stem: "De dooden.
Toen die eindelijk op bevel der donna na een aangestoken toorts in de kamer te hebben gelaten heengingen, omhelsden zij elkander en tot zeer groot genoegen van Salabaetto, wien het scheen dat zij door liefde tot hem werd verscheurd, bleven zij zoo een groot uur samen. Toen scheen het de donna tijd de slaven te laten komen; zij werden aangekleed na nogmaals gedronken en gegeten te hebben.
Woord Van De Dag