Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
De vorstin, die met Marie Wlassnewja en Stipan Arkadiewitsch aan de andere zijde zat, riep Lewin bij zich en begon met hem een gesprek over de opwindende vragen: wanneer er om Kitty's bevalling naar Moskou verhuisd zou worden en hoe men daar hun woning zou inrichten.
Ik verliet Moskou, omdat ik mij zelf voorhield, dat er niets van komen kon, dat het een onbereikbaar geluk was, een geluk zoo groot, dat het op aarde voor mij ondenkbaar was. Maar ik heb gestreden en ben tot de overtuiging gekomen, dat het zoo voor mij geen leven is. Er moet een eind aan komen. Ach, wacht eens! Hoe dwarrelen mij de gedachten door het hoofd! Hoeveel zou ik niet willen vragen!
"Hij heeft zich omgekeerd," dacht zij. "Niets, ik wilde dat ge u zoudt omkeeren," en zij zag hem aan om te weten, of hij ontevreden was, dat zij hem gestoord had. "Wat is het goed met ons beiden te zijn! Voor mij ten minste," zeide hij en naderde haar, terwijl zijn gelaat straalde van geluk. "Ik bevind me hier zoo goed, dat ik volstrekt niet meer van hier zal gaan, vooral niet naar Moskou."
"Wel een geluk?" vroeg zij met schrik en afschuw; en deze afschuw deelde zich onwillekeurig aan hem mede. "Om Godswil! geen woord, geen enkel woord meer!" herhaalde zij en met een vreemde, hem onverklaarbare uitdrukking in het gelaat ging zij van hem af. Den eersten tijd na zijn terugkomst uit Moskou kromp Lewin telkens ineen en bloosde als hij aan de ondervonden afwijzing dacht.
"Het is heel prettig bij hen," verhaalde hij van Wronsky en Anna; "ik mag mij trouwens geen oordeel aanmatigen, maar men gevoelt zich bij hen, alsof men tot de familie behoort." "Wat denken zij te doen?" "Ik geloof, dat hun plan is den winter in Moskou door te brengen." "Hoe goed zou het zijn, als wij elkaar allen bij hen ontmoetten! Wanneer gaat gij weer naar hen toe?" vroeg Stipan aan Wassenka.
Weder was het dus niet gekomen tot een slag, zoo beslissend als b. v. die van Friedland; weder was de vijand teruggegaan, gehavend, ja, doch niet overwonnen; weder had de fortuin zich van de Fransche wapenen afgekeerd. De Keizer was thans letterlijk wel gedwongen nog dieper het land binnen te dringen, naar Moskou, in de hoop hier eindelijk een beslissing te doen vallen.
In het klooster van Troïtza kocht hij, voor twee kopeks per stuk, eenige kruisen en heiligenbeelden; hij ging daarmede door de straten en langs de huizen van Moskou, en deelde ze, met zijn zegen, aan de lieden uit, zonder iets te vragen, maar aannemende wat men goed vond hem te geven. De een schonk hem een roebel, een ander tien, een derde honderd: iedere gave was hem welkom.
Nu volgen eenige schetsjes, die de eigenaardigheid, of liever, de excentriciteit van Tolstoi's karakter als jongen, in 't licht stellen. "Wij zaten eens aan tafel," vertelde mij Tolstoi's zuster. "'t Was nog in Moskou, bij 't leven van grootmoeder, die zeer streng was op de etiquette. Allen moesten wij in de kamer zijn voordat zij verscheen.
De automobielen uit Moskou stonden te onzer dispositie, om de stad en de omstreken te gaan bezichtigen. Zoo gingen wij den zonsondergang op den historischen Vorobievy Gory of Musschenberg zien, waarop Napoleon de Groote stil bleef staan om het tooverachtig schoone panorama van Moskou in den avond van den 14den September 1812 te bewonderen.
In het jaar 1830 verhuisde de familie Tolstoi daarom naar Moskou, waar ze gingen wonen in het huis van Schtscherbatscheff. Dit huis bestaat nog en bevindt zich tegenover de kerk die den naam draagt Smoljenskaja Bozja Matjer, in een z.g. hof. De winters van 1836 en '37 brachten zij hier door, en ook den zomer na den dood van hun' vader.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek