Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
Dat zou het executie-peloton zijn. Graaf Mathias Sandorf trad de beide geroepenen tegemoet, en greep hen ieder bij eene hand. "Piet Bathory, Luigi Ferrato," vroeg hij met van aandoening bewogen stem, "niet waar? de meest stipte rechtvaardigheid, de meest uitgebreide onpartijdigheid heeft voorgezeten, toen die verraders ter dood veroordeeld werden?"
En zich toen tot den Tripolitaan, die hem met verbeten woede aanstaarde, wendende: "Ik ben Piet Bathory, dien gij hebt pogen te vermoorden in de straten van Ragusa! Ik ben de verloofde van Sava, de dochter van graaf Mathias Sandorf, die gij vijftien jaren geleden van het kasteel te Artenak hebt doen ontvoeren!"
"Hoeveel hebt ge noodig?" ging hij voort zich tot mijn meester wendende. "Ik moet tweehonderd pistolen hebben," antwoordde don Mathias. "Ik heb er hier vierhonderd in een zak," hernam de woekeraar; "ik zal er u dus de helft van geven."
"O, wat dat betreft," viel Rodriguez in de rede, terwijl hij een papier uit zijn zak haalde, "gij zult de beste hebben. Dit papier heeft don Mathias slechts te teekenen en gij hebt het recht vijfhonderd pistolen te nemen van een van zijn pachters, zekeren Talego, een rijken landbouwer te Mondejar."
Toch moet ik uw knechts goed onderhouden en moet ik alles uitzuinigen om uwe uitgaven te bestrijden. Gelukkig ben ik er tot nog toe in geslaagd mij er door te slaan, maar ik weet niet meer tot welken heilige ik mij nog kan wenden, daar ik tot het uiterste gekomen ben". "Al dat gepraat helpt niet," viel don Mathias hem in de rede, "en die verhalen vervelen mij maar.
Sava was het kind, hetwelk van het kasteel van Artenak opgelicht was! Dat was onwraakbaar duidelijk. Sava was de dochter van graaf Mathias Sandorf! Wat er in dat oogenblik in het hart van dien vader omging, zullen de lezers wel beseffen.
Nauwelijks had graaf Mathias Sandorf die plechtige woorden uitgesproken, toen eene verschrikkelijke ontploffing vernomen werd, die zoowel het geheele eiland Antekirrta als het Stadhuis op hunne grondvesten deed schudden. Het was alsof een hevige aardbeving de aardkorst deed golven en trillen. Het was alsof inderdaad de laatste dag aangebroken was!
Graaf Mathias Sandorf had zijne taak volbracht, en ware de herinnering weg te nemen geweest aan zijne twee mede-samenzweerders, professor Stephanus Bathory en graaf Ladislas Zathmar, dan zou hij zoo gelukkig geweest zijn, als een edelmoedig mensch op dit ondermaansche wezen kan, wanneer hij welvaart en geluk onder zijne omgeving verspreidt.
"Ja, mijne dochter! Deel toch in mijn geluk, waarde mevrouw. Sava is mijne dochter!" "Maar... wie zijt ge dan?" vroeg de ontstelde moeder, terwijl zij haar gelaat met de beide handen bedekte. "Wie ik ben?... Ik ben graaf Mathias Sandorf! Ik ben de beste vriend van Stephanus, uwen echtgenoot!"
"Mijn vriend," zei ik, "zeg mij nu maar drommels gauw welke dringende zaak mij het genoegen verschaft van je bezoek zoo vroeg in den morgen." "Ik heb een brief, dien ik aan don Mathias persoonlijk moet overhandigen en dien hij terstond moet lezen, daar hij voor hem van het hoogste gewicht is. Ik verzoek u dus mij in zijn kamer toe te laten."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek