Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Maar de »ridder« groette hen vriendelijk en noodigde hen uit, aan zijn tafel te komen zitten. De Zwitsers deden dit gaarne en waren al spoedig met den vreemden ridder, die hun van allerlei vroeg, in druk gesprek. Ze vertelden dat ze naar Wittenberg gingen, en die lange reis ondernomen hadden, enkel met het doel om doctor Martin Luther te zien en te hooren.
En zoo liet hij den 10den December, in de vroegte, aan den muur van de hoogeschool te Wittenberg een kennisgeving aanplakken, dat doctor Martin Luther voornemens was, dien morgen te negen uur, buiten de Elsterpoort, de pauselijke bul en andere Roomsche geschriften te verbranden, en iedereen uitnoodigde om daarbij tegenwoordig te zijn.
Den volgenden morgen herinnerde hij zich, wat dien nacht gebeurd was, en liet Don Martin Fernandez Ceron ontbieden, die toen alcade was van Sevilla. "Weet gij", vroeg hij hem, "dat vannacht een man op straat vermoord is?" "Ja, Uwe Majesteit". "Kent gij den schuldige?" "Ja, Uwe Majesteit", antwoordde de magistraat, die niet minder goed op de hoogte wilde schijnen dan zijn meester.
Martin uit het moederland naar de Saksers oversloeg, aangenomen. Maar zij heeft ook de oude verbinding met de Roomsche wereld niet geheel afgebroken, heeft veel van den Katholieken vorm en van het Romaansche priesterdom behouden.
"Ik zou je danken; stuur liever den theepot eens dezen kant op, want ik heb de voormiddagwacht." "Een prachtige morgen," merkte een der overige kameraden, Martin geheeten, op; "maar ik heb zoo'n vermoeden, dat 't er van avond niet zoo goed uit zal zien." "Waarom niet?" vroeg een ander. "Ik vaar nu al acht jaar op de Middellandsche zee en heb zoo'n beetje verstand van het weer.
O! die roze en violette bergen van de "Haute Corniche", als een reuzenmuur van pracht in halven cirkel om de blauwe, blauwe zee! Die dichte, sombergroene bosschen van den Kaap Martin aan eene zijde; en aan de andere zij de grijze rots van Monaco met het prinselijk slot!
Dan zou Martin ten Hove ijlen, en daar mededeelen, dat hij, en niet Columbus, de Indiën op de westelijke vaart gevonden had. Nu, moest de »Nina« vergaan, dan zou ook de Admiraal zijn graf in de golven vinden, en hij zou er geene schade bij kunnen hebben, als een ander de eer der ontdekking zich toeëigende.
Een bijzonder oogknipje moest te kennen geven, dat hij hem in zijn preek niet vergeten zou. Daarna zond hij een blik van minachting naar Padre Manuel Martin, den prediker van den vorigen dag. Deze monstering voltooid hebbende, wendde hij zich op bedekte wijze tot den hem vergezellenden geestelijke, en zeide tot dezen: "opgepast, broeder!" Het schrijfboek werd opengelegd.
Op dit oogenblik zou deze menigte, uit de lucht gezien, het aanzien van een staartster hebben vertoond, wier hoofd op de esplanade was, terwijl haar staart zich over de kade Bourdon uitspreidde, het bastilleplein bedekte en over den boulevard tot aan de poort St. Martin liep. Er vormde zich een kring om de lijkkoets. De ontzaggelijke menigte zweeg. Lafayette sprak en zeide Lamarque vaarwel.
Den 30sten November 1870, bij het aanbreken van den dag, bespeuren de heeren Martin en Ducauroy, den vorigen avond ten half twaalf vertrokken, dat hun ballon boven de zee zweeft, en dat zij naar den Atlantischen oceaan gevoerd worden. Maar weldra vertoont zich een klein eiland te midden der golven: Belle-Ile en-Mer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek