United States or Cook Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hoewel dit besluit mij erg hinderde, daar het al de kasteelen, die ik mij al gebouwd had, wegvaagde, nam ik het toch geduldig op. Niet alzoo Mergelina, hare gevoelens werden er nog heviger door. "Waarde Marcos," zeide zij, "alleen van u verwacht ik hulp. Ik bid je, zorg, dat ik Diego in het geheim kan zien." "Wat vraagt gij mij?" antwoordde de grijsaard vertoornd.

Toen zijn mijnheer Apuntador en de dokter overeengekomen, dat de duenna van vandaag af de plaats van den ouden stalmeester zou innemen." Deze tijding bedierf de genoeglijke gedachten, die weder bij mij waren opgekomen en Marcos kwam na den eten het bericht van den apothekersjongen bevestigen.

Uw dienaar, mijnheer Diégo, dat de hemel u behoede! Wat zijt gij bekoorlijk! Heilige Agnes, ik wou dat ik nog vijftien jaar was, dan zou ik u niet opzoeken voor anderen!" Bij die woorden verwijderde de oude zich. Gij kunt u verbeelden hoe deze boodschap mij opwond. Weg was alle moraal van Marcos.

Zij zou zeker achting en belangstelling voor mij hebben, dacht hij bij zich zelven, zoo zij wist dat ik de schrijver der verhandeling over Marcos Obregon de la Ronda ben, welke de heer François de Neufchateau als de zijne aan het hoofd zijner éditie van Gil-Blas heeft geplaatst.

Ik stemde toe en nam mij voor mij niet meer buiten den winkel te laten zien, omdat ik zulk een gevaarlijk mensch was. De goede Marcos merkte echter een paar dagen later, dat met al zijn voorzichtigheid, zijn middel inplaats van dona Mergelina's vuur uit te dooven, een geheel tegenovergestelde uitwerking had.

Hij lijkt mij om te stelen, en is schooner dan de dag." "Maar mevrouw," hernam Marcos, "denkt gij er wel aan wat Diego is? Zijn geringe afkomst...." "Ik ben niet veel meer dan hij," zeide zij nog, "en zelfs als ik een voorname vrouw was, zou ik daar niet op letten."

Ik zou uwe gevoelens verontschuldigen, als zij u waren ingeboezemd door een ridder van schitterende verdienste...." "Ach, Marcos, ik gelijk dus niet op de andere leden van mijn sexe; of wel, ge kent ze weinig ondanks uw lange ondervinding, als gij gelooft dat de verdienste een keuze bepaalt. Naar mij zelf te oordeelen, geeft men zich zonder overweging over.

Aan zulk een treffend schouwspel kon de goede Marcos geen weerstand bieden, hij mengde zelfs zijn tranen met die van zijn meesteres en zeide verteederd: "Ach mevrouw, wat zijt gij verleidelijk! Uwe droefheid kan ik geen weerstand bieden, zij heeft mijn deugd overwonnen. Ik beloof u te helpen."

Terwijl ik mij daarvoor gereed maakte, zeide hij: "Diego, hoe staat het met uw vriend, den ouden Marcos de Obregon? Weet gij dat hij bij dokter Olonoso vandaan gaat?" Ik antwoordde van neen, "Het is een feit," hernam hij, "hij krijgt vandaag zijn congé. Zijn meester en de mijne hebben er zooeven over gesproken.

Toen deze mijn avontuur vernomen had en mij zag zooals ik was, beklaagde zij mij alsof de grootste ongelukken mij overkomen waren; vervolgens bedacht zij den man, die mij dat bezorgd had, en overlaadde hem met duizend verwenschingen. "Mevrouw," zeide Marcos, "matig uwe vervoering; bedenk dat het zuiver toeval is."