Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
"Spreek je Fransch, kindlief?" informeerde mevrouw Carrol, haar hand op die van Amy leggende. "Wel een beetje, dank zij Tante March, die mij zoo dikwijls als ik wil, gelegenheid geeft om met Esther te praten," antwoordde Amy, met een dankbaren blik, die de oude dame een vriendelijken glimlach ontlokte. "Hoe staat het in dit opzicht met jou?" vroeg mevrouw Carrol aan Jo.
Het is je plicht een rijk huwelijk te doen en dat behoorde je ingeprent te zijn." "Vader en Moeder denken er anders over. Zij houden van John, al is hij arm." "Je vader en moeder, kindlief, hebben niet meer wereldwijsheid dan een paar zuigelingen." "Dat doet me pleizier!" riep Meta brutaal. Tante March deed alsof ze 't niet hoorde, maar ging voort met haar les.
Nu en dan had er wel een stormachtig tooneel plaats, en eens zelfs was Jo thuisgekomen met de verklaring, dat ze het niet langer kon uitstaan, maar Tante March draaide altijd gauw weer bij en verzocht haar nichtje met zulk een aandrang te willen terugkomen, dat ze niet kon blijven weigeren, want in haar hart hield ze veel van de oude, snibbige dame.
"Vader is veel beter," antwoordde Jo, terwijl ze haar best deed een ernstig gezicht te zetten. "Zoo, waarlijk? Nu, dat zal niet lang duren, denk ik. March had nooit een sterk gestel," was het opbeurend antwoord. "Ha, ha, schep vreugd in 't leven! Een snuifje? Adieu!
Ik dank jou voor je verdediging, en Tante March voor het bewijs, dat je al een beetje om me geeft." "Ik wist zelf niet hoeveel, tot ze kwaad van je ging spreken," begon Meta. "En ik hoef niet weg te gaan, maar mag blijven en gelukkig zijn?"
Nu gebeurde het, dat de school dien morgen bezocht werd door een gewichtig personage, die Amy's net geteekende kaarten prees, welke eer, aan haar vijandin bewezen, een angel was in de ziel van jongejuffrouw Snow, en jongejuffrouw March de airs deed aannemen van een jonge pauw. Maar helaas, helaas! hoogmoed komt voor den val, en de wraakzuchtige Snow deed met rampzalig succes de kans keeren.
Om te beginnen: mijnheer March schreef dat hij spoedig bij hen zou zijn; dan voelde Bets zich dien morgen bijzonder wel, en werd ze, gewikkeld in de gift van haar moeder, een lekkere, roode shawl, in triomf naar het raam gedragen om het present van Jo en Laurie te aanschouwen.
Ik ben zoo verrast u te zien," stamelde Meta, overtuigd dat haar thans de les zou worden gelezen. "Dat is duidelijk," antwoordde Tante March, en ging zitten. "Maar wat zei die vriend van je vader, dat je zoo purperrood gemaakt heeft? Er is iets niet in den haak hier, en ik eisch dat je me vertelt, wat er gebeurd is!" "We waren maar wat aan 't praten.
"Houd je bek, oneerbiedig, oud dier!" riep Polly met een sprong van den stoel aftuimelend, om den "dolleman van een jongen" na te zitten, die bij dit laatste gezegde schudde van het lachen. "Ik denk, dat ik het niet zal kunnen uithouden, maar ik zal het probeeren," dacht Amy, toen zij alleen bij tante March achtergelaten werd.
Ze mag het niet vertellen, wel Moeder?" zei Meta verschrikt. "Neen, breng die dwaze praatjes niet verder en vergeet ze zoo gauw mogelijk," zei mevrouw March ernstig. "Het was niet verstandig van me je bij menschen te laten logeeren, die ik zoo weinig ken; ze zijn zeker heel vriendelijk, maar wereldsch, niet fijnbeschaafd en vol onkiesche gedachten over jonge menschen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek