United States or Australia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Daar, in de opengescheurde ingewanden der aarde, vond men in vijf grotten of spelonken den trou du Sureau, den trou de l'Erable, den trou Phillippe, den trou du Chêne en den trou du Lierre merkwaardige en hoogst belangrijke overblijfselen uit het tijdperk van den mammouth en het rendier.
Eindelijk in Frankrijk een laatsten terugtred doende, zoo ontmoet men aldaar de tijdgenoten van den mammouth en van den holenbeer, namelijk een volk wiens beschaving wel niet hooger dan die der thans minst ontwikkelde stammen van Australië gesteld kan worden. Bij volken van minder geestelijken aanleg ontbreekt de toename in beschaving door eigen ontwikkeling niet.
Of dat ik mijn handbijl opnam en het monster narende?" "De handbijl?" riep ik uit, buiten mij zelf van verbazing. "De handbijl en een groote mammouth, tien meter lang, zeven meter ." Nimrod grinnikte zacht. "Wat zeg je ervan hé," schreeuwde hij. "Is het niet Munichhausen?
De dichtheid en de lengte van het haar brachten me in de war. "Dat" zei hij, en hij deed dit zonder blikken of blozen, "dat kwam van een Mammouth." "Nonsens!" schreeuwde ik, want ik kon het protest van mijn ongeloof niet onderdrukken. "De Mammouth, beste vriend, verdween lang lang geleden van deze aardbodem.
"Maar hoe had je hem dan te pakken?" vroeg ik verbaasd. "Wie heeft ooit gehoord van een man die een mammouth doodde met een handbijl? of met wat ook?" "Maar man, heb ik je dan niet reeds gezegd dat ik gek was van woede?" antwoordde Nimrod met een zweem van ongeduld. "Absoluut gek, door Klooch en het geweer. En bovendien, was ik niet een jager? En was dit geen nieuw en ongewoon wild? Een handbijl?
De holenbeer was zoo groot als het paard, de mammouth was veel grooter dan zijne tegenwoordige stamgenooten en had ontzaglijke spiraalsgewijze gebogen slagtanden; het hert der venen was minstens zoo groot als onze ossen, en sommige ossen hadden ontzaglijke afmetingen.
Dat dieren der gematigde en koude luchtstreken op dezelfde plaatsen gevonden werden als dieren, die wij gewoon zijn te beschouwen als bewoners der warme landen, behoeft ons niet meer te verwonderen, nu wij weten, dat de mammouth en de rhinoceros met door een tusschenschot gescheiden neusgaten bedekt waren met een dik kleed van wol en haren, zooals blijkt uit de in het ijs van Siberië gevonden exemplaren.
Mogen nog enkele bijzonderheden onzeker gebleven zijn, onmogelijk kan men het feit in twijfel trekken, dat er in het begin der quaternaire periode, vooral in midden-Europa, eene groote uitbreiding van het ijs heeft plaats gevonden. De paleontologie leert ons den mensch kennen, levende aan de randen dier ijsmassa's, en op het rendier, de antilope, het paard en den mammouth jagend.
Laten we over hen niet meer spreken. Maar vertel me. Gij mensch, wat weet je van de mammouth en zijn leefwijze. Zonder twijfel leidde dit tot een verhaal van hem, en daarom zette ik me schrap door mijn geheugen bij elkaar te schrapen om alles te kunnen opdisschen wat ik over dit onderwerp wist.
Het museüm te Petersburg bezit één der schoonste exemplaren, een geheel geraamte, in 1804 te midden van het ijs der Lena gevonden. Het dier is zes meters hoog, terwijl de omgekrulde slagtanden meer dan vier meters lang zijn. De mammouth was veel grooter dan de olifant. Nog onlangs heeft het ijs eenen mammouth geleverd, die bijna even groot is als die van het museüm te Petersburg.