Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Daarop ging Luned naar de deur, opende die en verzocht Iwein om binnen te treden. Aarzelend en met neergeslagen oogen trad deze de kamer binnen, waar hij voor 't eerst zijne geliefde zou ontmoeten.
Mijne belagers hebben mij nu hier opgesloten en morgen in den namiddag zal het vonnis aan mij voltrokken worden". Het is moeilijk de aandoeningen te beschrijven, die zich van Iwein's gemoed meester maakten bij het hooren van dit droevig verhaal. Het was dus Luned, de trouwe dienares, die hem in het schoone verleden zulke onschatbare diensten had bewezen, die nu in zulk een groot gevaar verkeerde.
"De hemel gave, dat ik nooit geboren was, om deze smartelijke tijding van u te vernemen", sprak Iwein, "want deze vrouw is het, die ik boven alles bemin!" "Indien dit werkelijk zoo is", antwoordde Luned, "dan zal ik uw voorspraak zijn bij mijne meesteres. Blijf gij hier en wacht, tot ik terugkom".
Nog steeds echter sprak hij geen woord, totdat Luned, die door zijn zwijgen ongeduldig werd en voor het welslagen van haar plan begon te vreezen, hem toeriep: "Maar spreek dan toch, Heer! nooit tevoren zag ik een ridder, die in de tegenwoordigheid eener schoone vrouwe zoo goed het stilzwijgen kon bewaren! Zeg haar het geheim van uw hart en laat haar beslissen over uw lot!"
Zij verzocht hem in de gang op haar te wachten en trad alleen de kamer van Laudine binnen. Deze liep haar in angstige spanning tegemoet, greep haar bij den arm en sprak: "Welnu, wat brengt gij voor nieuws?" "Goed nieuws breng ik u, edele vrouwe!" antwoordde Luned, "want den dappersten held aan Arthurs hof heb ik bereid gevonden om u bij te staan en voor uwe belangen te strijden!"
En vraagt gij mij dan nog, waarom ik ween? Ik had andere taal uit uw mond verwacht en reeds bevreemdde het mij, dat gij niet eerder tot mij waart gekomen, om mij uwe deelneming te betuigen in mijn onherstelbaar verlies!" "Onherstelbaar?" hervatte Luned op den zelfden zachten toon.
"Spreek! welke is die voorwaarde", viel Laudine haar in de rede, "indien het in mijne macht staat haar te vervullen, zal ik niet aarzelen dit te doen." "Welnu dan, luister!" zeide Luned, "deze ridder leeft sinds langen tijd in onmin met zijne gemalin, die hij nochtans boven alles liefheeft.
Toen Iwein de spijzen had genuttigd, die Luned voor hem bereid had, begaf hij zich opnieuw ter ruste en ontwaakte eerst vroeg in den morgen uit een diepen, verkwikkenden slaap, Toen hij luisterend het hoofd ophief, troffen opnieuw klanken zijn oor en hij sprak tot Luned, die nog steeds de wacht bij het venster hield: "Wat beduidt het rumoer op het slotplein?"
"Ach neen, Luned", antwoordde Laudine weenend, "gij weet toch, dat velen hunner afwezig zijn en dat er voor deze onderneming meer moed en zelfopoffering noodig zijn, dan ik onder degenen, die hier zijn, zal kunnen vinden.
Toch voelde Iwein bij het zien van die door smart verteerde gedaante, wat hij tot dusver voor geen enkele vrouw, hoe schoon zij ook wezen mocht, gevoeld had en zijn hart kende maar één wensch meer: die vrouw de zijne te mogen noemen. Zich tot zijne gezellin keerend, vroeg hij met bevende stem: "Zeg mij, Luned, wie is die schoone vrouw, die ginds achter het lijk van uwen meester gaat?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek