United States or Lithuania ? Vote for the TOP Country of the Week !


Dat zeg ik niet, luidde het antwoord, maar ook groote mannen kunnen hun gebreken hebben, die wel eens gevaarlijk dreigen te worden voor de belangen van anderen.

De Vrijdag en de Zaterdag gingen in andere drukte voor Ernest om. Dan kwam de Maandag, gelijk een bloem van belofte. 't Was scherpe Winter geworden. De stad was binst den nacht klinkend-hard bevroren, en de morgen ontlook in bleek-blauwe luchten, waar een lage zon, als een trossel heldere klokjes, te zilveren hing. De laan luidde ongemeen. De menschen stapten er anders.

Het armezondaarsklokje luidde; monniken rondom den brandstapel hieven een Confutatis aan.

Een tal van eeuwen geleden, zoo luidde de oude in runenschrift bewaarde sage, had midden op de aarde een schoon beeld gestaan, van blinkend graniet en zonder dat beeld kon de aarde niet blijven voortduren.

Het onderschrift luidde letterlijk: "'Dit protocol zal op verzoek van een' zekeren die-en-die, niet kunnende schrijven, door een' zekeren stalknecht zoo-en-zoo worden onderteekend. Alle namen waren vergeten.

Aan de poort van dat klooster nu, klopte op zekeren avond een schamel gekleed man aan, die zijn zoontje bij zich had, en op de vraag van den portier, wat hij begeerde, luidde het antwoord: »Wat brood en water voor dit kindDie bedelaar was Columbus; dat hongerige en dorstige kind was zijn zoontje Diego.

De getelde jaren vielen en mengden zich met 't oneindig verleeden. ....in manu Dei sunt. de klok luidde hen needer in d'Eeuwigheid.

"Dan moeten ze in vrede maar biefstuk met brood en boter eten, als ze honger hebben, maar het is wel sneu, dat ik den heelen morgen bezig ben geweest voor niets," dacht Jo, toen ze de etensbel een half uur later dan gewoonlijk luidde, en verhit, vermoeid en ontstemd het maal overzag, dat ze Laurie moest opdisschen, die alles zoo mooi en goed gewend was, en aan juffrouw Crocker, wier nieuwsgierige oogen alle gebreken zouden opmerken en wier babbeltong alles heinde en ver zou verspreiden.

Het luidde aldus: De vleiende Sireen, Wiens zang en vedelsnaer Verlockten naar beneên Den fieren Adelaer, Die met zijn wiecken hingh, Daer zangh zijn hart bekneep En hy verslingert vingh Het keeltjen, dat hem greep.

Ook donna Micaela kwam naar San Pasquale, ze had haar vader bij zich. Zij liep met fier opgeheven hoofd en geheel zonder vrees. Zij kwam tot San Pasquale om hem te danken, hem die den grootsten hartstocht in haar ziel luidde. "Mijn leven begint dezen dag," zei ze tot zichzelf. En het scheen ook niet, dat don Ferrante angstig was, maar boos en kwaad was hij!