Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Bij een wijnfeest in zijn tuin moesten schoone dames opgesloten vlinders loslaten. Die schoongekleurde insecten vlogen dan rond en zetten zich neer op de schoonste meisjes, en die meisjes ontvingen dan dadelijk de gunst van den Keizer. Vlinders, die iets goeds, en die iets slechts voorspelden. In Japan werd de vlinder een tijd lang beschouwd als de ziel van een levenden man of levende vrouw.
Maar wat zou hij, Fix, doen, wanneer hij eenmaal in de Vereenigde Staten was gekomen? Zou hij dien man loslaten? Neen, honderdmaal neen! Hij zou geen duimbreed van hem wijken, voordat hij de volmacht tot uitlevering had ontvangen. In elk geval, was er één gelukkig resultaat verkregen.
Op die manier zouden misschien alle kinderen in Zweden hun handen evengoed kunnen ontwikkelen als hun hersens. Toen ze eenmaal door die gedachten sterk waren aangegrepen, konden ze die niet meer loslaten, maar trachtten ze uit te voeren. De beide mannen hielpen elkaar trouw.
"Hier," hernam Front-de-Boeuf, "hier moeten ze worden uitbetaald en gewogen, gewogen en uitgeteld op den vloer van dezen kerker. Denkt gij, dat ik u zou loslaten, vóór dat het losgeld uitgekeerd is?" "En wie zal mij borg zijn," zei de Jood, "dat ik in vrijheid zal worden gesteld, als dit losgeld betaald is?"
Zij hoorde niet meer, hoe de anderen schertsten, hoe Cateautje en Etienne in een hevig dispuut waren over de wijze, waarop men een riem moest houden; zij rukte slechts, onbevreesd voor het kroos, haar bloemen op, wier stelen zij als vochtige slangen aan haar voeten wierp, en zij dacht er aan, dat als men hard, steeds hard rukte, zoo hard tot de stengels bijna de vingers wondden, de bloemen moesten loslaten.
Het afwerpen zelf geschiedt ten gevolge van de zwaarte van het gewei; een geringe schok van buiten geeft er dikwijls aanleiding toe. Hoogst zelden worden de beide stangen tegelijk afgeworpen; in den regel verloopt er tusschen het loslaten van de eene en van de andere stang een tijdruimte van verschillenden duur, die soms eenige weinige minuten, soms verscheidene dagen omvat.
Maar op een avond, toen zij na een heftigen twist besloten hadden onmiddellijk van elkaar weg te gaan, kwamen zij tot de ontdekking, dat hun handen, die zij elkaar ten afscheid gereikt hadden, elkander niet meer loslaten wilden. Bijna zonder het zelf te weten was hun luim liefde geworden. Half lachend bekenden zij elkaar hun liefde. "Dat is een heel ernstige zaak," zeide Marcel.
Hierop begon zij zoo hard te gillen, dat de berg, als door een aardbeving bewogen, schudde. Maar de moedige prins hield haar stevig vast. Toen riep de oude vrouw uit: "Laat mij los, en vraag, wat gij maar wenscht!" En de prins antwoordde: "Ik zal u loslaten, indien gij mij dien vogel geeft, en indien gij dadelijk al de jonge mannen weer in het leven terugroept, die gij hebt betooverd."
Toen hij dit hoorde en begreep, dat zij er weinig schuld aan had, deed hij zijn best haar te doen blijken, dat hij haar wilde geven, wat hij niet kon verkoopen en zeide, dat, als zij zijn genoegen wilde bevredigen, hij haar zou loslaten, maar als zijn woorden niet hielpen, dat hij haar naar willekeur door geweld zou krijgen.
Zij wilden echter hun gevangene niet loslaten, en schaarden meer wachten voor het Hof om het tegen de aanval des volks te verdedigen: ook deden zij zich tot bij hun woningen door krijgslieden vergezellen. Een uur hierna was de ganse stad in oproer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek