Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Spratt, ik zal hem leeren hoe hij een andermaal op zijn steken-doos moet passen; weg er mee" en over de lijvalreep zeilde de doos in zee. Spratt's vader was een hoedenmaker in Londen, wij lachten er dus om." »Eilieve Frank," vroeg mijne moeder, »deden zij met uw doos ook zoo?" »Zij ging denzelfden weg op.
Als het nu gebeurde dat de Saksen knapen daar afgunstig op zagen, dan lachten zij goedelijk en zeiden: als gij den algemeenen vijand durft bestrijden, dan kunt gij uw bruid nog veel rijker geschenken geven en dan nog vorstelijker vertering maken.
Nog langen tijd twistten zij aldus voort, Uilenspiegel op nederigen toon, Jan van Zuursmoel met een woedend geschreeuw, waarin hij de woorden hennep, zennep, kemp-zemp, zemp-kemp ondereen mengde als een verwarde streng zijde. En de gasten lachten als duivels, die zich goed doen aan preekheerenribben en kettermeestersnieren. Maar Uilenspiegel moest de deur uit.
Steeds luider lachten de baronnen, maar de koningin verhief zich toornig van haren zetel en wilde het vertrek verlaten. Haar echtgenoot hield haar echter bij eene slip van haar kleed terug en zeide: "Liefste, wat bekommert gij u over de woorden van een dwaas? Lach liever zooals wij, dat zal u goed doen en de wolken van uw voorhoofd verdrijven."
Het nieuwe leven vond weerklank in heel het wezen van 't jonge meisje, alles vond ze mooi en goed; ze toonde haar liefde met die maagdelijke aanvalligheid, welke, niet anders dan reine gedachten ziende, het waarom van valsch schaamrood niet kent. Toch dekte ze zich het gelaat met den waaier, wanneer men haar eens vroolijk plaagde, maar dan lachten haar oogen en doorliep een tinteling haar leden.
De jonge mannen lachten haar uit en trachtten onder de kom te kijken, en niet weinigen zelfs trachtten het houten hoofddeksel van haar hoofd te trekken, maar het kon niet worden verwijderd, en de jongelieden moesten zich onder gelach en spotternij tevreden stellen met een enkele blik op het benedengedeelte van het gelaat.
Onderwijl zouden zij eerst gaan zoeken naar het menschenkind, dat de koning bedoeld had. Zoo togen ze samen op weg. Wie zal hem hebben? Aan den rand van den weg zaten eenige veldarbeiders uit te rusten. Ze spraken luid met elkaar en lachten, maar één zat een eind van de anderen af en scheen droevig gestemd. Soliman stootte Orleman aan en achter een paar hooge planten bleven ze luisteren.
«Ik wil er uit! ik wil er uit!» gilde de gevangene, maar de aardmannetjes lachten en zeiden, dat zulks vóór zonsopgang niet mogelijk was. «Stel u gerust, stroompje» spraken zij, we zullen met u spelen en u al de wonderen van ons onderaardsch paleis laten zien.» «Ik wil niet» antwoordde de stroom.
Zij had plezier in al die wonderlijke inrichtingen en hij had buitengewoon veel plezier in haar onhandige vragen. Zij lachten dikwijls en kwamen in een vroolijke ongedwongen stemming aan het kantoor, waar hij haar overhaalde om binnen te komen en zijn port te proeven.
Arkel en Reinout lachten echter niet: de laatste omdat zijn ziel nog te veel vervuld was met het aangename vooruitzicht, 't welk zich voor hem opende, dan dat hij op iets anders acht had kunnen geven: de eerste, omdat de onverwachte verschijning van den hansworst hem zeer in verlegenheid bracht; daar deze, door de vermelding van zijn boodschap naar Harderwijk, hem bij Reinout tot een logenaar kon maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek