Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
De voorstelling van het Avondmaal is zeer opmerkelijk: Jezus zit aan het eind der tafel, met Johannes in zijn schoot, Judas ligt voor Christus neergeknield en vraagt een stuk brood, achter hem kruipt een duivel. Op de tafel staan drie visschen.
Op plaatsen, die bovendien waterrijk en onbewoond of schaars bevolkt zijn, gedijt dit Hert het best; hij kruipt of sluipt met omlaaggehouden kop als een Wezel door dicht begroeide, verwarde wildernissen heen en tusschen neergestorte boomen door; behendig weet hij zelfs door zeer kleine ruimten heen te dringen.
Men kan de regenwormen zeer gemakkelijk verdrijven, door de planten een- of tweemaal met goed warm water echter geen heet water te begieten. Een nog onschuldiger middel is de planten een paar maal met een aftreksel van notebladeren of wilde kastanjes te begieten. Bij de aanwending van deze drie middelen kruipt de regenworm uit de aarde en kan gemakkelijk verwijderd worden.
"Wanneer op O.L. Vrouw Lichtmis de zon op het misboek schijnt", zegt men in Limburg, "dan kruipt de vos nog zes weken in zijn hol." En verder: "Op Lichtmisdag ziet de boer liever den wolf in zijn schaapstal dan de zon". "Lichtmis donker, maakt den boer tot jonker"; enz. enz. Wij komen hierop terug in het hoofdstuk over de Volksweêrkunde. Een Duitsch rijmpje zegt: Wenn die Tage langen.
Bruin, mishandeld door de dorpelingen, is in de rivier gesprongen, laat zich met den stroom afdrijven en kruipt eindelijk vermoeid op den oever. Op den anderen oever, zegt de omwerker. Hij heeft misschien gelijk, misschien niet; maar wat kan het ons schelen? "Ik liep uit een schuur," vertelt Reinaert ergens. "Door het gat waar ik wilde zijn" wordt ons verduidelijkt.
Het komt er niet op aan wat hij is, als hij maar de vervolmaking verwezenlijkt van de ziel die in hem is. Alle navolging zoowel op zedelijk gebied als in het leven is verkeerd. Door de straten van Jerusalem kruipt op den huidigen dag een krankzinnige rond met een houten kruis op zijn schouders. Hij is een voorbeeld van de levens die door navolging worden verdorven.
Niets stuit dien eentonigen weg: hij steekt de rivieren over, hij vervolgt zijn loop over steenen, moerassen en veengronden; hij kruipt voort over gebroken rotsen; hij bestijgt de lage heuvelen, en daalt af in de vochtige valleien.
"Waar verdient hij zijn centen mee?" "Dat doen wellui." "En hoe oud ben je al ventje; ben je al zeven?" "Ikke," zegt het jongske, "ikke ben tien." Ongelooflijk! zoo'n worm! "Dus moet je zeker in de fabriek werken?" vraagt Willem opnieuw. Angstig kruipt het jongske ineen.
Deze pekel blijft lang goed, zoodat men ze nogmaals koken, schuimen en weder gebruiken kan. Om pekelvleesch met houtskool te bewaren. Voor een stuk vleesch van 6 p. werpt men 2 handen vol zout in een ketel kokend water, laat het smelten, en legt het vleesch er in tot het "kruipt"; koken mag het niet.
Hem ontsnapt een angstschreeuw bij het gezicht van zijnen jongen kameraad, die met de sabel in de vuist de krankzinnige juffer schijnt te willen vermoorden, terwijl zij voor zijne voeten kruipt en om genade kermt. Hij springt op hem toe, ontrukt hem zijn wapen, sluit hem in de armen en zegt met diep medelijden: "Ongelukkige vriend, wat gebeurt u? Kom, houd u stil, bedaar; het zal overgaan."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek