Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Als men binnen dien tijd niet aan land kwam zou men er ook wel nooit komen. »Maar wij zijn goedsmoeds", verklaarden Craig-Fry. »Hoe kunt ge nu zoo goedsmoeds zijn?" vroeg Kin-Fo niet zonder eenige spotternij. »Omdat het geluk ons nu reeds weer meeloopt", antwoordde Fry. »Hé, vindt ge dat?" »Ja zeker", verklaarde Craig. »Het groote gevaar was de jonk en daaruit zijn we ontsnapt."
Drie uren later werd de horizon verhelderd door de eerste voorteekenen van den dageraad, en het duurde niet lang of men kon de zee in hare geheele uitgestrektheid overzien. De jonk was reeds uit het gezicht. Zij was de vier drijvers spoedig vooruit gezeild en deze hadden volstrekt geen begeerte om bij haar te blijven.
»Er is geen oogenblik te verliezen!" zeiden Craig-Fry. Neen, geen enkel oogenblik! Het gevaar had niet dreigender kunnen zijn als zij boven een mijn gestaan hadden en de lont, die daarmede in verbinding stond, reeds aangestoken was. De jonk scheen, bij de volslagen windstilte, aan zichzelf overgelaten. Een enkele matroos zat op het dek te slapen.
Hij stond nooit stil en nooit op dezelfde plaats. Zijne handen, zijne armen, zijne oogen spraken eigenlijk nog meer dan zijn mond en deze zweeg nooit. Hij liet ook zijne matrozen weinig rust, doch kommandeerde en interpelleerde hen onophoudelijk en vloekte nu rechts en dan links. Maar 't was een flink zeeman, goed met het vaarwater en de kusten bekend en hij deed met zijn jonk wat hij wilde.
Kin-Fo en zijne makkers hoorden duidelijk aan de eene zijde woedende scheldwoorden, aan den anderen kant kreten van smart en wanhoop, die echter binnen weinige minuten werden verdoofd. Daarop duidde een heftig geplons in het water langs de jonk aan, dat er eenige lichamen over boord werden geworpen. Neen! kapitein Yin en zijne bemanning waren de medeplichtigen niet van Lao-Shen!
Daar hij niet op het droge kon loopen, was hij op het punt het doel van zijn tocht op te geven, toen hij het geluk had, een rat te ontdekken, die een uitstapje deed langs een jonk. Hij legde de rat het doel van zijn zending uit, en verzocht dat schepseltje, na het zeer te hebben gevleid, de maat te nemen van den Bronzen Buddha.
Craig en Fry drongen niet verder op de zaak aan, doch zij voelden zich volstrekt niet zoo gerust als de optimistische kapitein Yin. Een jonk van driehonderd last, al was de lading dan ook niets waard, moest dien »braven lieden", zooals Yin de zeeroovers noemde, toch voordeel genoeg opleveren om er eens een kansje op te wagen, meenden de agenten van de Eeuw.
Den 6en Juli voegde De Engelsche Beer zich echter alweer bij de vloot van Reyersz, welk voorbeeld den 21en dier maand door St. Crux gevolgd werd. Dit jacht was slaags geweest met een Chineesche jonk, die het echter niet had kunnen veroveren. Waarom zij binnen den bepaalden tijd terug kwamen, staat niet vermeld.
Zij hadden een uur vóór zij de jonk verlieten, gegeten en konden dus tot den volgenden morgen wachten. Zij gevoelden ook geen koude. De luchtlaag die zich tusschen hun lichaam en het water bevond, behoedde hen voor afkoeling. De normale temperatuur van hun lichaam was ongetwijfeld sedert hun vertrek nog geen graad gedaald. Was de Sam-Yep nog altijd in het gezicht? Craig en Fry keerden zich om.
»Welnu, wees onbezorgd!" antwoordde de kapitein. »De zeeroovers zullen, als zij ons ontmoeten, geen moeite doen om onze jonk te achtervolgen." »En waarom niet?" »Omdat zij vooruit weten wat soort van lading ik in heb, zoodra zij mij in 't gezicht hebben." En kapitein Yin wees naar een witte vlag die halfstag geheschen van de jonk woei. De witte vlag! De rouwvlag!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek