Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Ziende dat de page langs den rijweg weder naar het dorp ging, kroop hij het hakhout uit en volgde hem, met oogmerk om hem met een tik op de schouders en den gewonen morgengroet te verrassen; doch Veltman, die nu lang genoeg naar zijn zin aan de zijde zijns meesters had stilgezeten, snelde hem met drift vooruit en verraadde Joans nabijheid aan den page.
"Ik doe het alleen omdat Ulrica anders zoo bedroefd is," antwoordde Joan, den Baron met een openhartigen blik aanziende. Hoewel Reede Joans inkeer wel aan deze reden had toegeschreven, stond hij echter een weinig over de gulle bekentenis verslagen.
"Mijn zegen en mijn beste wenschen," zeide hij, "zullen u altijd vergezellen, mijn zoon! waar gij u moogt begeven: ik ben zeker, dat ik mij uwer nimmer zal behoeven te schamen. Doch," vervolgde hij, geen misbruik willende maken van Joans grootmoedige opwelling: "waarom zoudt gij ons nu verlaten?
"Duizendmaal dank, mijnheer!" zeide Joan, rood van blijdschap wordende. "Zie eens vader! welk een schoone ring! het wapen van Sonheuvel is er opgesneden. Daar zal ik mijn brieven mede kunnen verzegelen als ik grooter word, evenals vader." "Een lieve knaap!" zeide de onbekende, met Joans blonde lokken spelende: "doch hij herinnert mij mijn Maria niet!"
Onder wederzijdsche beleefdheden, welke de lezer zich gemakkelijk kan voorstellen, en nadat de Gravin Joans gedrag ten hoogste geprezen had, kwamen zij gezamenlijk binnen het kasteel, waar de Baron zijn adellijke gast met een handkus welkom heette, en bevelen gaf om een prachtigen avondmaaltijd aan te richten, aan welken echter, buiten Joan, door niemand veel eer gedaan werd.
Joans hoofd was zoo vol gedachten, dat hij de aanwezigen vergat, ja, voor den drommel wenschte. Hij ondervond ten volle de onaangename gewaarwording van iemand, die na een lang afwezen versoezeld en verwaaid te huis komt, en, in plaats van zijn gezin alleen, een huis vol gasten vindt, die niets van zijn vermoeidheid, van zijn verstrooidheid van gedachten begrijpen.
"Als hij in zijn geheel werd gelezen dan misschien!" "Ja! wie kan hem in zijn geheel doen lezen?" "Dat kan ik," zeide Bouke met een zegevierenden blik, en haalde twee stukjes papier voor den dag. "Wat zijn dat?" vroeg de Baron, een daarvan haastig opnemende: "is dat niet Joans hand en hoe kom je daaraan?" "Dat zal ik UEd. zeggen; straks, toen UEd. aan 't kuieren was, is Dominee hier geweest.
Ulrica voldeed aan zijn vragen: haar antwoorden lokten wederom nieuwe vragen uit, en het onderhoud verlevendigde zich, totdat Ulrica eindelijk vroeg, wat er toch, een oogenblik na Joans terugkomst, in de zaal had plaats gehad. Joan voldeed aan hare nieuwsgierigheid. "Gij zult u toch aan geen gevaren blootstellen?" vroeg zij.
De eerste was Veltman, Joans jachthond, die met eene van de uitgetogen laarzen de trap op kwam snellen. Hij legde zijn vracht aan de voeten des Barons, of liever bij de pooten des stoels af, waarna hij zoowel tegen den predikant als op zijn beknelden Heer sprong; met groote teekenen van blijdschap.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek