Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Dat hij van zijn geliefd grauwtje scheiden zou, was immers wat al te veel van hem gevergd. De jachthorens schalden en op hun roepstem verscheen de hertogin, als eene koningin uitgedost. Don Quichot reed aan hare zijde en hield uit pure ridderlijkheid den teugel van haar telganger vast, ofschoon de hertog dit niet toelaten wou, wat hem eene bijna al te groote beleefdheid en hoffelijkheid toescheen.
Op die woorden nam Lamme de vlucht, en Uilenspiegel riep hem nog achterna: Hoort gij de jachthorens? 't Is niets, Lamme, kom terug bij uwe stoverije, sprak de oude man. 't Zijn de honden, die hun deel van het wild krijgen; het hert is dood. Dat zal ons een lekkeren maaltijd bezorgen, sprak Lamme. Ik hoop wel dat gij mij zult nooden, ter oorzake van de moeite, die ik mij geef voor ulieden.
Duidelijk blijkt dan dat de bewerker, anders dan de dichter, die hertenjacht in het bosch niet heeft gezien; niet gezien "hoe de Koning gaat staan in de stijgbeugels om zijne jagers te roepen"; niet gehoord hoe "de bosschen weergalmen van de jachthorens"; niet opgemerkt "het hijgen en woelen" van het uitgeput hert en hoe het, verdronken in de rivier, komt bovendrijven met "den gezwollen buik, stijfstaand van het ingezwolgen water" . Tal van platte uitdrukkingen zijn door den bewerker ingevoegd; zoo zegt hij b.v. van FERGUUT die als boerenzoon schrikt voor Koning ARTUR en zijne ridders: "Hi stont ende sweette als een das"; iemand iets betaald zetten, drukt hij uit met: iemand iets "aen sijn cleet wriven" of iemand "sijn vel verwarmen". FERGUUT blijft te lang weg van zijne minnares; "een vrouwenhart is niet van staal", waarschuwt de Nederlandsche dichter, en: "zijne rapen zouden wel eens kunnen aanbranden" .
Men ving nog gedurende twee uren allerlei wild van hoge vlucht, als eenden, wouwen, reigers, kranen, en ook veel wild van lage vlucht, waaronder patrijzen, lijsters en wulpen waren. De zon op haar hoogste zijnde, galmden de jachthorens met heldere tonen door de vlakte. De ganse stoet kwam bijeen, en men spoedde zich op een matige tred naar Wijnendale terug.
Uit het slot Wijnendale ging het geblaf der honden onophoudelijk in de hoogte. Het briesen der paarden mengde zich met het zoete geluid der jachthorens; echter hing de valbrug nog in de hoogte en de voorbijgaande landlieden mochten alleenlijk raden wat er gaande was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek