Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Hij liet hem nu over aan de hulponderwijzers zijner school en daar ook deze gerechtigd waren tot het toedienen van een gevoelige aansporing, werd Jaapje al spoedig een handelbaar ventje. Misschien denkt men dat zijn gemis thuis bijzonder sterk werd gevoeld, maar dat was niet het geval.
Al had hij ook nog zooveel lust om te weigeren, hij raapte het boek op en lei het op tafel. "Goed zoo, mijn jongen; nu zullen we de letter B eens opzoeken. Hier is ze: wel, Jaapje, hoe heet die letter nu?" Geen antwoord. "Zeg 't me terstond," zei meneer Bonnycastle en hief den stok hoog op. Die aanmaning was Jaapje te machtig. Hij gluurde angstig naar den stok; ze kwam in beweging en daalde al.
"Bepaald noodig is 't niet, mevrouw, maar in elk geval blijft hij dan gevrijwaard voor verdere ongelukken." "Kom, mijn lieve jongen, je hoort wat dokter Middleton zegt." "Ja, ik hoor 't wel," antwoordde Jack, "maar ik ga niet." "Maar Jaapjelief, doe 't nu toch, mijn ventje." Jaapje bleef doorspelen en gaf geen antwoord. "Kom, Jaapje," zei Saar.
"A is een aapje, dat eet uit zijn poot," antwoordde Jack op een vervelenden dreun. "Zie je nu wel, Rustig; en zoo kent hij het geheele alphabet is 't niet, Saar?" "Dat kan hij, de zoete jongen, kun je niet, Jaapjelief?" "Nee!" antwoordde Jaapje. "Ja, ja, je kunt 't wel, mijn hartje, je weet best wat de letter B is. Weet je 't niet?" "Jawel," antwoordde Jaapje.
Bij het binnentreden van dokter Middleton werd Jaapje evenwel losgelaten en bleef al schreeuwend op den grond liggen; ook Saar, mevrouw en de theepot lagen over den vloer, en al was meneer overeind gebleven, staan kon hij toch niet, maar sprong aanhoudend van het eene been op het andere. Nooit kwam een geneesheer beter van pas.
Avondeten mocht hij niet hebben, want een beetje honger zou morgen het leeren des te gemakkelijker maken. Alleen met pijn en honger kan men wilde dieren temmen, en dezelfde middelen moeten toegepast worden tot het onderdrukken van die hartstochten in den mensch, waardoor hij aan een redeloos dier gelijk wordt. Jaapje werd naar bed gebracht, ofschoon het pas zes uur was.
Den volgenden dag kwam hij terug met een brief van den paedagoog, waarin deze met verontwaardiging sprak over het gebruiken van de gard, en meneer Rustig deelde nu onder het theedrinken aan zijn vrouw mede, welke plannen hij ten oprichte van zijn zoon Jack had. "Naar school? Jaapje naar school? de jongen is nog heelemaal een kind!"
Wel trapte hij onder de bedrijven een ruit van het portierraampje in, maar de dokter, die den jongen nu geheel in zijn macht had, wiesch hem daarvoor eens duchtig de ooren. Zonder verder ongeval bereikte men weldra het huis van meneer Bonnycastle, en Jaapje werd door den knecht van den dokter naar de spreekkamer gedragen en in een stoel neergekwakt.
Flap! kwam de stok neer op de schouders van Jaapje, die een luiden schreeuw liet en ineenkromp van de pijn. Meneer Bonnycastle wachtte een paar seconden. "Dat is de letter B. Zeg me nu eens onmiddellijk, ventje, hoe heet die letter?" "Ik zal 't aan ma zeggen!" Flap! "O jé! o jé!" "Hoe heet die letter?"
Geen wonder dus dat Jaapje niet goed wist hoe hij 't had; ineens was hij gedwee geworden en meneer Bonnycastle had volkomen gelijk, toen hij tot hem zei, dat hij al meer geleerd had, dan hij zelf vermoedde. Wat zou mevrouw Rustig wel gezegd hebben als ze alles geweten had en Saar? En meneer Rustig, met zijn rechten van den mensch?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek