Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
"Laat ons redeneeren, ik heb daar niets tegen, wij hebben den tijd, wij gaan nauwelijks vooruit. De wind vreest te waaien, hij slaapt." "Dat zal niet aanhouden," zeide Joe, "ik meen eenige wolken in het westen te zien." "Joe heeft gelijk," zeide de doctor. "Goed," zeide Kennedy, "zou die wolk ons bereiken met een goeden regen en een goeden wind?" "Wij zullen zien, Dick."
Het is de ontzettendste ontmoeting die een reiziger hebben kan. Hij wordt terstond verscheurd." "Goed, Joe zal er wel voor passen hun een muilband om te doen," antwoordde de beminnelijke jongen; "maar als het in hun aard ligt kan men het hun niet kwalijk nemen."
Kennedy!" riep de doctor uit, "werp uwe wapenen weg, of wij zijn verloren." "Wacht, mijnheer Dick!" zeide Joe. En Kennedy zich omkeerende zag hem buiten het schuitje verdwijnen. "Joe! Joe!" riep hij uit. "De ongelukkige!" zeide de doctor. De vlakte boven op den berg had op deze plaats ongeveer twintig voet uitgestrektheid en aan den anderen kant had hij eene geringere helling.
Kennedy stelde voor in dit land halt te houden om te jagen; Joe beweerde, dat de behoefte aan versch vleesch zich deed gevoelen; maar de woeste zeden van dit land, de houding der bevolking, eenige geweerschoten op de Victoria gelost, deden den doctor besluiten zijne reis te vervolgen.
"De oorlogsboom der Kannibalen," zeide de doctor; "de Indianen nemen den schedel de Afrikanen het geheele hoofd." "Dat is eene zaak van mode," zeide Joe.
Het scheen dat de reizigers in den anderen luchtballon dezelfde gedachte hadden, want dezelfde vlag herhaalde dezelfde groete met de hand en op geheel dezelfde wijze. "Wat beteekent dit?" vroeg de jager. "Het zijn apen," riep Joe uit, "zij houden ons voor den gek."
Maar Joe klampte zich krachtig aan hem vast; aldus kampten zij eene minuut lang zonder dat de doctor hen kon zien; in de worsteling ging de karabijn plotseling af. Bij die losbranding stond de doctor recht op als een spook en zag rond.
"O!" riep hij uit, zich door eene bovenmenschelijke poging opheffende. Hij greep het wapen, hij richtte den loop naar zijn mond. "Mijnheer! mijnheer!" zeide Joe, zich op hem werpende. "Laat mij," zeide de Schot reutelend. Beiden worstelden verbitterd. "Ga heen, of ik dood u!" zeide Kennedy.
De reizigers, den weg van Aghadès naar Mourzouk, die dikwijls door kameelen werd bereden, afgesneden hebbende, kwamen des avonds op 16° breedte en 4°55' lengte, na een eentonigen tocht van 190 mijlen. Gedurende dien dag maakte Joe de laatste stukken wild gereed, hij gaf bij het avondmaal eenige zeer lekkere kleine snippen.
"Gaat slapen, mijne vrienden," zeide Ferguson tot hen, "ik zal de eerste wacht nemen, ten twee uur zal ik Kennedy wekken; ten vier uur zal Kennedy Joe wekken; ten zes uur zullen wij vertrekken, en de hemel wake dan nog dezen laatsten dag over ons."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek