Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Marten kromp van schrik en ontsteltenis ineen en bedekte gedurende een kort oogenblik zijn gelaat met de handen. Maar toen vermande de knaap zich. Hij bedwong zijn snikken en vroeg, maar zijne stem klonk heesch: »En mijne ouders, Willem, mijn vader en mijne moeder? En Anna?" In ademlooze spanning wachtte hij het antwoord af.
Laska liep in een kring om den heuvel, herhaalde dit, kromp plotseling ineen en bleef in die houding staan. "Stiwa, kom!" riep Lewin, die zijn hart luider voelde kloppen, en terwijl hij vasten grond voor zijn voeten zocht, naderde hij den hond. "Pil!"
Zij stiet een kreet uit, die door alle aanwezigen gehoord werd. Daarop zakte zij ineen. Maar de jonge man had zich door de menigte baan gebroken. Hij ving haar in zijne armen op. »Hulda!... Hulda!..." kreet hij in vervoering. »Ole Kamp!" snikte het jonge meisje... Ja, het was Ole Kamp, in wiens armen zij lag! Ja, het was Ole Kamp!
Maar hij gelooft ook niet aan een snelle overwinning van nieuwe gedachten in zijn land. Alle reactionnaire machten slaan de handen ineen, om de opkomst van iets nieuws met geweld tegen te houden. En het gevolg is een doodsche stilheid, een rust als die des grafs. Dat is de gedachte, die Sankt-Hans Fest beheerscht.
En schreeuwen, schreeuwen dat het kind deed, neen maar, 't ging Diks verwachting verre te boven. Ook grootmoeder en grootvader keken het wichtje met verwondering aan, want zoo dun en mager hadden zij nog nooit een kind gezien. Dik sloeg van verbazing de handen ineen, en riep uit: "Neen maar, wat een wonderlijk mager kind is dat! 't Is veel te dun!"
Door deze plechtige woorden "Onze Lieve Heer zelf zou er niets aan kunnen doen," begreep zij, dat het vonnis onherroepelijk was. Zij zonk ineen en stamelde: "Genade!" Javert keerde haar den rug toe. De soldaten vatten haar bij den arm. Sinds eenige minuten was een man binnengekomen, zonder dat men op hem gelet had.
Reeds waren al deze bruine mannenaanzichten met het rood der woede gekleurd; zij wisten nog niet waarover zij zich te vertoornen hadden, en evenwel wrongen hun vuisten zich stuiptrekkend ineen, en vervloekingen rolden uit hun mond.
Zijne armen zakten machteloos neer, en zijn hoofd hing op zijne borst; zijne knieën knikten onder zijn gewicht, iedere zenuw en spier van zijn lichaam scheen ineen te krimpen en alle veerkracht te verliezen, en hij viel voor des pelgrims voeten neder, niet als iemand die zich vernedert, die nederknielt, of zich nederwerpt om medelijden in te roepen, maar als door onzichtbaar geweld ter neder geslagen, zonder dat hij eenigen tegenstand kan bieden.
«Ik ben al zoo goed als weg!» antwoordde de sneeuwman. «Ik zak ineen, geloof ik.» Den geheelen dag keek de sneeuwman door het raam naar binnen omstreeks het schemeruur begon het er in de kamer nog uitlokkender uit te zien; de kachel verspreidde een heerlijken gloed om zich heen, niet als de maan, niet als de zon; neen, zooals slechts een kachel kan gloeien, wanneer zij iets te eten heeft.
Een oude dienaar stak na een poosje zijn hoofd achter het luik in de eikenhouten deur en in de schemering bemerkte hij met ontzetting het spookachtige wezen. Richmodis noemde hem bij den naam en beval hem haar te openen. Bij den klank dezer stem kromp de oude ineen. Bleek van schrik snelde hij de treden op en het vertrek van zijn heer binnen, terwijl hij stamelde: "Heer de dooden staan op!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek