Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Maar evenals Sardanapalus van Babylon, maakte hij zich los uit de zachte ketenen, plaatste zich aan het hoofd zijner troepen, en onderdrukte het oproer, nog voordat het zijn hoogtepunt bereikt had. Dit voorval verontrustte hem echter zeer, en hij herinnerde zich de woorden van den wijzen Ibrahim, die hem gewaarschuwd had, dat de Gothische prinses zijn ongeluk zou worden.
Maar sedert 1844 begint Beloetsjistan zijn vrijheid te verliezen. Twee leden van den stam der Kadjaren werden aangewezen, om het woelige district te besturen, maar zij slaagden niet in hun pogen, en het was de verdienste van Ibrahim Khan, de verovering te voltooien van wat tegenwoordig perzisch Beloetsjistan is.
De vreemde, kronkelende letters van de taal der wijzen, en de even geheimzinnige symbolen van het oude Egypte, versierden de muren der grot van den sterrenwichelaar, en omringd door deze hieroglyphen, en voorzien van den primitieven telescoop, dien wij beschreven hebben, bracht de wijze Ibrahim zijne dagen door met het ontcijferen van de geschiedenis der toekomst, die in de schitterende bladzijden van het uitspansel beschreven stond.
Dus bestijg ik den muilezel en rijd de hoofdstraat op, voorafgegaan door den kleinen Ibrahim op een ezeltje gezeten, en voortdurend roepend: "Balak!" om de voetgangers te doen uitwijken, die staan te dringen vóór de winkels en den weg versperren.
In het Noorden tot Seïstan was het land nog onbekend, en men wist eigenlijk niet, aan wien het behoorde, zoodat men daar geen moeite deed voor de vaststelling der grens. Perzië had toen het geluk, er een uitmuntende gouverneur te hebben in den persoon van Ibrahim Khan.
»Daar lach ik om,« riep Ibrahim spottend. »Geen sterfelijke hand kan mij deren. Vaarwel! geniet van uw paradijs, en heersch met genoegen over uw rijk. Wat mij betreft, ik ga daarheen, waar gij mij niet volgen kunt.« En dit zeggende, greep hij het paard bij den teugel, sloeg met zijn tooverstaf op den grond en verzonk met de prinses in het binnenste van den heuvel.
»En wat zal mijn loon zijn, als ik zulk een verblijfplaats voor U vind?« vroeg Ibrahim. »Gij moogt uw belooning zelf kiezen,« antwoordde de onverstandige oude vorst. »Hebt gij wel eens gehoord van den tuin van Irem, o Koning, dat kleinood van Arabië?« »Ja, uit sprookjes. Houdt gij mij voor den gek, o astroloog?«
Toch had ik een prettigen morgen. Ibrahim was van oordeel, dat ik Constantinopel niet verlaten mocht, zonder de bazaars gezien te hebben, iets waarmee ik natuurlijk volmaakt instemde. En zoo togen we er op uit.
Na afloop van ons diner drentelden we nog een keer de bazaars door, zeer tot genoegen van Ibrahim, die er iedereen scheen te kennen. Een van zijn vrienden, een oude Turk met gelapte broek vroeg, of we niet eens bij hem kwamen uitrusten. Ik kreeg een extra mooi matje en weldra zaten we met gekruiste beenen samen te praten, terwijl mijn gastheer aan een koffiestalletje vier koffietjes bestelde.
Er werd oogenblikkelijk bevel gegeven, alarm te blazen, maar Ibrahim verzocht den Koning, de stad niet op te schrikken, en zijne troepen niet te mobiliseeren, maar hem te volgen naar de geheime hal in den toren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek