Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Maar ik kan niet," klonk het klagend, "want ik heb geen vleugels " "Blijf stil liggen," zeide oom Frans, "dan zult u de vleugels voelen groeien." En onbewegelijk bleef de zieke liggen. Haar geheele aangezicht was één enkele, hoopvolle glimlach. "Kijk eens, hoe mooi!" zeide oom Frans. Hij nam Kaja's hand en bracht haar nader bij de zieke.
In welken toestand van ellende en armoede zou hij beiden terugvinden? Bij die gedachte ijsde hij. Bij die gedachte durfde hij niet verwijlen, uit vrees te zeer door zijne aandoeningen overmeesterd te worden. Op al dat leed, hetwelk Piet Bathory aan Maria toevertrouwde, antwoordde deze slechts met hoopvolle en troostvolle woorden.
Uit uwe woorden spreekt zulk eene hoopvolle zekerheid, dat ik..." »Dat gij mij gerust kunt vertrouwen. Zorg nu maar gezwind, dat uw volk ons door het gedrang helpt, opdat wij spoedig het paleis mogen bereiken." Na den twijfel is er niets, dat zich schielijker verbreidt, dan de hoop op de vervulling van een vurigen wensch, vooral wanneer die hoop ons met volle overtuiging wordt voorgespiegeld.
Een hoopvolle verwachting van zomersche malschheid, die lang strijkt en streelt langs 't gelaat, bijna ongemerkt, en dan in-eens door 't willige lijf vaart en koortsig hijgen doet naar bevrediging van begeerten-waar-geen-woorden-voor-zijn.
Isolde keerde zich langzaam naar hem toe en zag hem aan. In de oogen van den stervende straalde een hoopvolle glans, die het uitgeteerde gelaat in gloed scheen te zetten. Hij strekte zijne bevende handen smeekend naar haar uit.
"Als jonge menschen een huis inrichten, moeten ze 't eerst nog inhoud geven maar hier bij ons is ieder ding als een stuk leven dat al geleefd is hier vertelt alles ons van dagen van gemis en dagen van vreugde en dagen van hoopvolle verwachting!" "En," voegde zij er bij, "het wonderlijkste van alles is dat we elkaar steeds hebben lief gehad en dat onze liefde toch altijd nieuw is !" Hij lachte.
»Of eindelijk als die maar Het land met doodschrik sloeg, Krank, zorg'lijk in gevaar!«.... »Mooi aangehaald, waaruit, kind?« »Uit De Vijf-en-twintig Jaar, Vader.« »Hoor nu maar verder: »Een gerucht deed straks de blijde zekerheid opgaan, dat het onzen God toch nog beliefd had, de smeekbede van heel ons volk te verhooren. Het hoopvolle woord van »Blijde Verwachting« deed zijn intrede.
Toen zij ons zagen, konden zij een uitroep van verbazing en medelijden niet bedwingen: in plaats toch van de vroolijke, hoopvolle reizigers, die, met blijden moed, nu twee maanden geleden, afscheid van hen genomen hadden, vonden zij uitgeputte, uitgehongerde wezens, in lompen gehuld, door de zon verbrand en door de venijnige insecten en de scherpe doornen onbarmhartig toegetakeld.
In hoopvolle verwachting, haastig, hijgend, verlieten zij de woonhalle, gevolgd door eene talrijke schaar dienaars die, evenals zij, het opwekkend hoorngeschal hadden gehoord en den lang verwachten heer en meester wenschten te begroeten.
't Was droevig te hooren hoe het wegstierf en veranderde in een luid geweeklaag. Al de moede pelgrims begrepen immers, dat hun tocht vergeefsch was. Hun kwellingen en lijden zouden niet van hen genomen worden. De schoone verwachtingen der laatste hoopvolle dagen werden ruw in hen gedood. Het heilige beeld zou hun geen vertroosting kunnen schenken. Pater Gondo zelf was ook verschrikt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek