United States or São Tomé and Príncipe ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Aangenomen dat het projectiel tegen een of ander lichaam in de hemelruimte stuitte." »Welk?" »Den grooten vuurbol dien wij ontmoet hebben." Nicholl meende, dat in dit geval het projectiel in duizend stukken zou gesprongen zijn. »Wij zouden levend verbrand zijn," voegde Barbicane er ernstig bij. »Verbrand," sprak Michel Ardan, »'t is jammer; dat zou mooi zijn geweest om te zien."
Om de Maan met volkomen juistheid te kunnen waarnemen, zou de dampkring der Aarde 170 maal ijler moeten zijn dan nu. Maar in de ledige hemelruimte bevond zich geen middelstof hoegenaamd tusschen de Maan en onze reizigers. Bovendien bevonden zij zich op geringer afstand van haar oppervlakte, dan die, tot welken zij door de telescopen van Lord Rosse en het Rotsgebergte werd aangehaald.
Belfast beweerde: het projectiel was er niet, Maston hield stijf en sterk staande, dat het hem als vlak voor de oogen stond. »'t Is het projectiel!" zie Maston nog eens. »Neen, zeg ik u," antwoordde Belfast. »Het is een sneeuwval die van een maanberg naar beneden rolt." »Welnu, morgen zullen wij het wel zien." »Wij zullen het nimmer meer zien; het is nu in de hemelruimte verdwenen." »Neen." »Ja."
Was er nog een ander hemellichaam dat het in de hemelruimte deed zweven? Dat het de Maan niet zou bereiken, was zonneklaar. Waarheen zou het zich dan begeven? Hoe zou men dat kunnen berekenen? Barbicane stond er voor stil. Misschien was er een ander hemellichaam in de nabijheid, maar zij bemerkten er niets van.
Zelfs moest de feestelijke stemming van het publiek op waardige wijze beantwoorden aan de grootschheid der onderneming. Menschelijke wezens, die den aardbol hadden verlaten en terugkeerden van hunne allerzonderlingste reis door de hemelruimte, konden niet op alledaagsche wijze ontvangen worden. Elk wenschte hen eerst te zien en dan te hooren.
Hij deed zijn vriend opmerken dat dan ook niets vast zou staan, dat de wateren van den oceaan door niets zouden gebreideld wezen en de lucht zelve in de hemelruimte zou vervliegen. »Maar gij zult in zoover uw zin hebben," voegde hij er bij, »dat als wij de Maan bereiken, gij op een wereldbol zult zijn, waar de zwaarte veel geringer is dan op de aarde slechts 1/6." »En zullen wij dat bemerken?"
Michel Ardan opperde de meening, dat het projectiel ten gevolge van de aantrekking der Maan zou eindigen met evenzoo op de Maan te vallen als nu en dan een luchtsteen op de Aarde. »Dat gebeurt van de duizend luchtsteenen nog niet met één," zei Barbicane. »Verweg de meeste snellen als vallende sterren door de hemelruimte, zonder in eenige aanraking met de Aarde te komen."
»Wat is dat voor een ding?" herhaalde Michel Ardan. »Is het een lichaampje dat in de hemelruimte zweeft, maar nu door de aantrekking van ons projectiel genoodzaakt wordt bij ons te blijven en mede naar de maan te trekken?"
»Wat ik jammer vind," antwoordde Michel Ardan, »is dat ik geen wandeling buiten ons kamertje doen kan. Wat zou het prettig zijn, zoo los en vrij in de hemelruimte rond te zweven en zich te baden in de zuivere zonnestralen! Als Barbicane er maar aan had gedacht, een drijftoestel en een luchtpomp mede te nemen, zou ik mij wel buiten gewaagd hebben."
Al de loopbanen, die in de hemelruimte worden beschreven, zijn ellipsen: die der wachters om hun hoofdplaneten, die der planeten om de zon, die van de zon om Halcyon, indien ten minste de sterrenkunde gelijk heeft in haar meening, dat die ster in het Zevengesternte het middelpunt is rondom hetwelk zich onze zon en met haar een ontelbaar sterrenheir beweegt.
Woord Van De Dag