Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Toen vroeg hij zacht: "Zal een beeld, dat zulke woorden in zijn kroon voert, nog langer een altaar ontheiligen?" "Neen, neen!" riepen de pelgrims. Het volk van Diamante stond zwijgend, door ontzetting bevangen. Pater Gondo nam het beeld tusschen zijn handen, en droeg het met uitgestrekte armen door de kerk naar den uitgang.
Deze stapelden ze op voor pater Gondo, die den brandstapel aanstak. Allen, die in de kerk waren geweest, stroomden nu naar buiten. Daar stonden ze nog steeds, verlamd en willoos. Zij zagen dat de monnik hun geliefd, wonderdoend beeld wilde verbranden, maar zij verzetten zich niet. Zij begrepen het zelf niet, dat zij niet trachtten het beeld te redden.
En men liet haar ongedeerd vertrekken. Geen Siciliaan waagt het zich te vergrijpen aan een Engelsche. Een week later was pater Gondo in Rome; hij was op audiëntie bij den ouden man in het Vaticaan, en vertelde, dat hij den Antichrist gevonden had in Christus' gedaante, en hoe deze het volk van Diamante verleid had tot liefde voor de wereld, en hoe hij het beeld had willen verbranden.
Ik zie hoe ze nieuwe vreugde en moed putten uit de leuze: "Denk aan de aarde," zooals vroeger uit het woord: "Denk aan den hemel." Ik wist dat hij, dien Signorelli voorspeld had, gekomen was." Pater Gondo boog zwijgend het hoofd. "Begrijpt ge nu, hoe verkeerd gij gehandeld hebt?" "Heilige vader, verklaar me mijn zonde." De oude paus hief zijn blik op.
Pater Gondo, die zijn noviciaat doorgebracht had in Aracoeli's klooster op het Kapitool, vertelde het volk van het Christuskind daar en van de duizenden wonderen, die hij verricht had. "En nu wil dat goede, kleine kind op Sicilië aangebeden worden," zei pater Gondo. "Laat hem niet langer tevergeefs aankloppen, opent de poort voor hem! "Nu in deze dagen is de hemel mild.
Maar toen pater Gondo de vlam zag oplaaien, en wist, dat het beeld volkomen in zijn macht was, richtte hij zich op, zijn oogen bliksemden. "Mijn ongelukkige kinderen!" zei hij mild, terwijl hij zich tot de menschen van Diamante wendde. "Gij hebt een vreeselijken gast geherbergd. Maar hoe is het mogelijk, dat gij niet reeds vroeger ontdekt hebt, wie hij is?
Maar hoe zacht en ootmoedig de pater ook gesproken had, zijn blikken hadden den ganschen tijd streng met bedwingende macht op de volksmenigte gerust. Er was geen mensch, die niet onderworpen was aan zijn machtigen wil. Allen stonden als verlamd en waren niet in staat een eigen gedachte te denken. Toen pater Gondo den uitgang genaderd was, stond hij stil en keek om.
Zijn heldere oogen doorboorden den sluier der toevalligheden, die het leven bedekt, en zagen wat daarachter verborgen was. "Pater Gondo," zei hij, "het kleine kind, waarmee ge streedt in Diamante, het kind dat even barmhartig en wonderdoend is als Christus, het arme verachte kind, dat zegevierde over u en dat gij den Antichrist noemt, weet gij wie dat is?" "Neen, heilige vader."
Veertig pelgrims ondernamen met hem den tocht door de woestijn naar Diamante. Ze waren allen zeer arm en ongelukkig, maar pater Gondo liet ze onder gezang en gebed optrekken. Spoedig begonnen hun oogen te stralen, alsof de ster van Bethlehem hen voorlichtte. "Weet ge," zei pater Gondo, "waarom Gods zoon grooter is dan alle andere heiligen?
Een laatste bedwingende blik gleed over de menschenmassa. "Ook de kroon," zei pater Gondo. En ook de kroon werd hem overgereikt. Hij plaatste die op het beeld en ging onder den baldakijn, die San Pasquale's beeld beschermt. Hij fluisterde een paar pelgrims iets in het oor, dezen gingen haastig weg. Spoedig kwamen ze terug met hun armen vol droge takken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek