Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Van dat andere, dat machtige, dat volwassene, dat eenige echte, daar droom ik van in zoete, bedwelmende dagdroomen, daar verlang ik naar met 'n angstig-wachtend verlangen, en altijd glanst in de ramen van mijn zielehuis de gouden gloed van mijn hoop, maar soms, als ik 't zie, dat kasteel van mijn ziel, dan is 't 'n roode gloed, mooi donker bloedrood, weemoedig-dofrood, als van een ondergaande zon.
Verder ontmoet de wandelaar eenen vijver, tintelend in den glans der zonne. Rondom dien vijver vindt men ruwe rustbanken, verscheidene rotsen en bronnen. Groen mos bedekt de rotswanden. Midden in den vijver staat de Menhir, eenzaam, maar fier en pal. Zijne voeten steken in het slijk, maar zijn kop glanst in het zonnelicht. Een beeld van den denkenden, maar ondeugenden mensch...
Terwijl wij kort voor middernacht bij een glas warme groc de thermometer wijst maar een paar graden boven nul in de kajuit bij elkaar zitten, schitteren plotseling de ruiten der ronde venstertjes, het koperwerk glanst helder op, het licht wordt gegrepen door onze glazen op tafel en weerkaatst op onze gezichten. Daarna, in eens, is alles weer koud en vaal.
Het witte zand blikkert fel er tusschen. Prachtige kleuren hebben de ondiepten rondom: allerlei groen, van het lichtste, zon-doorblonkene tot een dof en ondoorschijnend malakiet, dooraderd met wittige schuimstrepen, paars in breede banen daarlangs. Als een regenboog uit het blauw van de lucht glanst die groen-en-paarse zoom uit het blauwe water.
't Was zóó donker, dat hij moeite had het te onderscheiden, maar al gauw werd het hem duidelijk, waar hij was. "Ja ja! 't Is dan toch de Blacksbergvlakte, die ik opgereden ben," dacht hij. "Dit kan geen andere berg zijn. Daar in 't westen zie ik den heuvel van 't Järomeer, en in 't oosten glanst de zee om 't Ag-eiland heen. In 't noorden zie ik ook iets glinsteren. Dat zijn zeker de Dellen.
Het is zwaar bewoud. Van zee uit gezien zijn de bosschen als een donkere wolk tegen wanden aan en over hoogten heen. In dat zwartige groen glanst soms een lichtere plek, dat is alang-alang, het hooge gras van de wildernis, waar een man te paard in verdwijnt.
De gouden troonzetel van den Sultan, waarnaast de vergulde leuningstoel staat van den resident, glanst in het midden van al dat wit en rood en goud. En de sultan zelf is niettegenstaande de somberte van zijn kleedij een enkele flikkering, zooveel goud en edelgesteente hangt hem om hoofddoek en kris-scheede, op de borst, om den hals, aan de vingers.
Door de’ akker ging een mensch en lachte, daar Hij weder hoorde èn spot èn smaad beginnen, En sprak: „Als deze wordt gij al te gaêr.” De purpren scheemring houdt den burcht omvangen, De glimvlieg glanst in ’t mos der muur en blauwt, En met een gloed van liefde op rozewangen, Schenkt zij den scheidenskus aan ’t puin, dat grauwt.
Ik zie u, de smart verzacht; ik vat u aan: ik voel mijn jacht verminderen; de vloed des geestes gaat over in eb en wijst mij naar de volle zee henen; het spiegelende water glanst aan mijne voeten en tot nieuwe oevers lokt een nieuwe dag.... bereid gevoel ik mij op nieuwe baan het luchtruim te doordringen naar sferen van nieuwe werkzaamheid. O hooge leven, o godenweelde!
Zijn donkre huid glanst in de zon, daaronder kookt het bloed; Zijn felle oogen, wit omringd, zij stralen vuurgen gloed, Als hij het strijdperk binnenraast in ongetemde vaart, Dan gloeien zij in woesten glans als hij den held ontwaart.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek