Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Daar bewoog de kruk van de deur, die zich met een licht gekraak opende. Mathilde kwam binnen in haar licht-grijze huisjapon, met de breede zwart-fluweelen hals-en handboorden. Hè, hier is 't heerlijk, zeî ze en wreef haar handen tegen mekaâr, waaraan toen de ringen schitterden, die zij van Jozef had gekregen.
De wagenvoerders hoorden dit gekraak niet eens meer; het gebeente, dat daar door hen tot gruis werd gereden, behoorde immers toch niet meer aan een levende! En zelfs al ware dit wèl het geval geweest, wat maakte het uit? Den Niemen zag toch niet één hunner terug. Een dag of wat vroeger of een dag of wat later, vallen moest men toch.
Een uitbundig gejuich uit wel vijftig jongensmonden was zijn loon, en de beer, die zich daardoor naar het scheen, gestreeld gevoelde, begon op de maat van Bobs muziek, zoo goed en zoo kwaad dat ging, op het vaatje te dansen. Dat had hij niet moeten doen, want daarvoor was de bodem te zwak. Plotseling hoorden wij een gekraak, de vier pooten zakten naar beneden, en daar rolde de beer onderste-boven.
Men hoorde het geluid van den schepper, waarmee de massa zand en kalk werd omgeroerd, door 't zachte geruisch der gelukwenschen heen, die de beambten voor zijn rede tot den alcalde richtten. Plotseling klinkt een vreeselijk gekraak: de katrol die onder aan 't toestel vastzat, springt los, en daarmee de draaispil, die als een stormram tegen 't getimmerte aan beukt.
Maar de Schevelingers geven geen antwoord, of het moest zijn dat er hier of daar nog een gevonden wordt, die zegt: "Wel mensch, en zie je dat niet? Die vlugge, kleine dat binne de onze! Die groote dat binne de Rôorokken!" De vloten naderen al meer en meer. Daar vliegt met een ijselijk gekraak een schip in de lucht! Nieuwe kreten van woede en smart verheffen zich onder het volk.
Geen gekraak werd vernomen. Toen, al mijn krachten inspannende, drukte ik mijn gansche lichaam zoo hevig, dat mijn botten kraakten. Op dat oogenblik werd ik, geloof ik gek. Tot nog toe had ik weerstand geboden aan den waanzin, die als bedwelmende rook opsteeg naar mijn hersenen.
De Groote Beer wees naar een dier steenen, en zeide: "Zoodra Winnetou van hier ziet, dat ik op het eiland een vuur aansteek, moet hij tegen dien steen stooten, waarop dit rotsblok in het water zal rollen. Mijn roode broeder moet echter snel achteruitspringen, en niet schrikken, als hij een groot gekraak hoort." "Waarom moet het rotsblok het water in?" vroeg Winnetou. "Dat zult gij later zien.
Ondanks zijn moed en zijne koelbloedigheid verbleekte deze. Er heerschte een oogenblik een verschrikkelijk stilzwijgen. Vervolgens hoorde men een gekraak als van het scheuren van zijde en het schuitje schoot weg onder de voeten der drie reizigers. "Wij zijn verloren," riep Ferguson uit, de oogen op den barometer slaande, die aanhoudend rees. "Weg met den ballast."
Massini haalt diep adem om zijn hooge "c" er uit te gooien, die als het uitspatten van den vuurpijl dit klinkend notenvuurwerk bekroont. Op hetzelfde oogenblik hoort men echter een ontzettend gekraak en een fellen slag achter de schermen, die het geluid van Massini geheel bedekt. Het scherm valt, het applaus blijft achterwege, als zat de schrik bij het publiek er nog in. Wat was er gebeurd?
Het gekraak van de banken en het uitbundige gelach gaf den dienstdoenden inspecteur van politie aanleiding, één van zijn onder-inspecteurs aan te kijken met opgetrokken wenkbrauwen, ten teeken dat zij hun handen vol zouden hebben en een drukken avond. Eén voor één, verwelkomd door luidruchtig applaus, kropen zeven dappere oude helden van den ring door de touwen om voorgesteld te worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek