Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Hij antwoordde, "dit is het gedenkboek der Tentoonstelling, dat iedereen teekenen kan, als herinnering aan zijn bezoek, en middelerwijl gaf hij mij de pen in de hand, nogmaals verzekerende dat ik aan de geheele stad er een plezier mede deed door te teekenen, daar later het "liverdor" aan den burgemeester zou worden ter hand gesteld, of aan de stad aangeboden voor 't argief tot eeuwige nagedachtenis van alle degenen die bezoekend in de zalen waren.
De zieke had een sterk bewogen gemoedsleven en een fijn gevoel voor mooie, welluidende taal. En hij was dol op oom Frans. Toen hij gestorven was, vond men in zijn nalatenschap een pakje, waarop met fijne, bevende letters de naam van oom Frans geschreven stond. Dat was het "Gedenkboek." Oom Frans nam het mee naar huis.
"Maar waar is het gedenkboek?" zeide zij op zekeren dag, toen zij de boeken op zijn schrijftafel doorbladerde. "Dat heb ik verbrand," klonk het korte antwoord. "Verbrand!" riep zij uit. "Hoe zonde! Hoe kon u dat doen?" Bijna instinctmatig voelde zij, dat hij dat gedaan had om een zeker klein versje, dat zoo zeker over haar lot beslist had, en toch herhaalde zij mechanisch: "Hoe kon u dat doen?"
De inhoud der gedichten, der fantasieën was van hem, de vorm slechts was van een ander. Van dat oogenblik af hoorde het "Gedenkboek" hem dubbel toe, en de gedachten die het inhield, herkende hij gaarne voor de zijne. Nooit had hij een ander een oog in het boek laten slaan dan Kaja, die van kind af bij hem binnenliep, zoowel in zijn woning, als in zijn hart.
Alleen 's nachts, als zijn vijanden sliepen, verslapte hun waakzaamheid; alleen dan kon hij vrijuit spreken zonder beluisterd te worden en bespied. Zoo voelde hij zich, zoo beschrijft hij zijn toestand in dat aangrijpend gedenkboek van zijn waan en zijn geestelijke omnachting, maar ook van zijn zachtmoedigheid en waarachtigheid, de "Dialogen."
Nu wilde hij zijn recht hebben, zijn deel van het geluk! En geheel en al zou hij het hebben met minder stelde hij zich niet tevreden! En een paar regels uit het gedenkboek schoten hem in de gedachte en brachten hem tot kalmte: "Zielen zijn er op aarde, en niemand zal 't ooit veranderen, wier lot het is te dienen, te blijven dienen voor anderen."
Zij wachtte een oogenblik op antwoord, doch hij bleef zwijgen. En daar zij gewoon waren elkaars zwijgen te eerbiedigen, doelde zij nooit in het vervolg meer op het gedenkboek. Slechts eenige dagen later, toen hij haar een paar van Shelley's gedichten had voorgelezen, vroeg zij hem: "Zeg me eens eerlijk, oom Frans, heeft u werkelijk nooit zelf verzen gemaakt?" "Waarom?"
"Gedenkboek" had hij het genoemd, maar het waren niet zijn eigen gedachten en herinneringen, die dat boek inhield of liever: zij waren door een ander geschreven. Hij had een goeden vriend gehad, die jong gestorven was. Dag en nacht had hij bij zijn ziekbed gezeten, met hem gesproken, voor hem gelezen en hem verpleegd met vrouwelijke teederheid.
Ten tweede ligt het in het plan der commissie een Gedenkboek uit te geven, dat zal trachten een beeld te geven van Junghuhn's leven en arbeid. Een lid zijner familie, prof. dr. Max Schmidt te Berlijn, die de uitgave eener uitvoerige biografie voorbereidt, zal in het Gedenkboek een overzicht geven van Junghuhn's lotgevallen.
Die naam in den vromen zin der ouden, onder de hoede geplaatst van den grooten Geest, uit wien alles is; die naam neergelegd in de schaduw van het oude gedenkboek van der menschheid geschiedenis!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek