Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Heer, zeide Demea; ik ben een kind van de vrije luchten, en dochter van de zanden en het stof van de wegen en achter den voorhang van een reiswagen, met twee ronkende slaven in elkanders rug, voór op den bok, geef ik mijn filter u niet.
Zij voelden noch den koelen nacht, noch den kouden steen, noch de vochtige aarde, noch het natte gras; zij aanschouwden elkander, en hun harten waren vol gedachten. Zonder bewustzijn hadden zij elkanders hand gevat. Zij vroeg hem niet zij dacht er zelfs niet aan hoe hij binnengekomen en in den tuin gedrongen was. 't Kwam haar zoo natuurlijk voor dat hij er was.
"De bestormers hebben de barrières toch ingenomen, niet waar?" vroeg Ivanhoe. "Wel zeker, wel zeker, en ze maken een hevigen aanval op den buitenwal; eenigen zetten ladders, anderen zwermen gelijk bijen, en trachten op elkanders schouders te stijgen.
Zij konden dan verder elkanders wonden verbinden. Nu kwam de beurt aan den voornaamsten schuldige, den kornel. Hij had tot nu toe in de schaduw gelegen, doch werd thans bij het vuur gebracht.
Maar de "eerste-slaaf" sliep nog steeds.... Dominus is weg, zeide Cecilianus. Hij, de jongste, was in alles iets kleiner, iets fijner dan het broêrtje, maar anders geleken de tweelingen elkander volkomen. Zij zeiden meestal elkanders woorden dadelijk na, zoo zij ze niet te gelijker tijd zeiden. Dominus is weg, zeide Cecilius, nog vóor Cecilianus had uitgesproken. Zij zagen elkander aan.
Weest gegroet, en vergeeft mij zoo ik ongeleegen kom; maar mijn meester, de Koning, zendt mij om u ten paleize te noodigen, waar hij een mondgesprek met u voeren wil, zeide de bode. Boven den ingang der herberg hing een brandende lamp; en bij haar licht zagen de drie vrienden aan elkanders gelaat, dat de Geest op hen rustte.
Men moest de gebroeders Melvill zien met het glas in de hand, elkanders gezondheid drinken en zich inschenken uit de groote kannen, die een inhoud van niet minder dan vier engelsche pinten hebben en waarin de »usquebaugh", het nationale bier bij uitnemendheid, schuimde, of de »hummok", die bepaald voor hen gebrouwen werd!
Verschrikt, buiten ons zelf van angst, staarden wij elkander aan en trachtten in elkanders blik een verklaring te lezen, die het verstand ons niet aangaf. Het is de zondvloed, sprak de een. De wereld vergaat. Een aardbeving. De genius der mijn, die vertoornd is en zich wreken wil. Een overstrooming, die door een opeenhooping van het water in de oude werken veroorzaakt is.
Antoine en ik althans verstonden elkander best, en vooral dan, wanneer wij bijvoorbeeld beiden op dezelfde jongejuffrouw verliefd waren, een toestand waarin wij zeer dikwijls te zamen hebben verkeerd. Met de meest mogelijke bonhommie wonden wij dan elkander op met de blijken van genegenheid onzer schoone, en vonden niets genoeglijker dan tegelijk elkanders mededingers en vertrouwelingen te wezen.
Mijn wijfje! Mijn Engel! fluisterde hij in een kus en zijn oogen lachten in de hare. Zie je, sprak zij, overvloeiende van geluk en zij wees in het rond. Dat is nu van ons, dat is ons eigendom! En wij, wij zijn ook elkanders eigendom, wij behooren aan niemand anders dan aan elkaâr, aan elkaâr! Hij antwoordde niet, maar sloot haar geheel en al aan zich vast.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek