United States or Heard Island and McDonald Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Elizabeth was natuurlijk zeer verwonderd over dit antwoord. "Ik zal me daarbij neerleggen, Maarschalk, ofschoon u mijn nieuwsgierigheid op een harde proef stelt. Maar u hebt mijn vertrouwen nooit beschaamd " "En ik zal 't ook nu niet doen, Hoogheid."
De predikant zou daarna in een tweede toespraak de Prinses en het volk gelukwenschen, en daarmee zou de op verlangen van Elizabeth van alle verder vertoon ontdane, zeer eenvoudige plechtigheid geëindigd zijn. Elizabeth was opgestaan.
"Kolonel Amati," fluistert Hermoine, en haar blanke hand in de zijne leggend, gaan zij samen naar binnen, om den maaltijd te gebruiken, die zoo weelderig is aangericht, als Guy nog nooit, zelfs niet aan het hof van Elizabeth, heeft gezien; want er zijn allervreemdste voorwerpen om mee te eten, vorken genaamd, waarvan hij het gebruik niet kent, en als Engelschman geeft hij de voorkeur aan zijn vingers en een servet.
"Maar die dan toch niet lang meer zal uitblijven, Mylord," merkt Elizabeth op. Vervolgens roept zij een page en zegt: "Laat de afgezanten van de Geuzen binnenkomen." En Treslong en Van der Mark komen nu binnen, om een mededeeling te ontvangen, die hen voor het oogenblik met wanhoop vervult, maar later zal blijken, hun den weg te hebben gebaand tot onvergankelijken roem.
Hij ontving als verklaring het bericht dat enkele Russische afdeelingen zich bij Zamoska vereenigden voor de herfstmanoeuvres." "U gelooft dat toch niet?" vroeg Elizabeth aan Zabern. "Zeker niet, Prinses. Ge zult U op het ergste moeten voorbereiden. Naar mijn overtuiging maakt de Czaar zich gereed U na Uw kroning met geweld van wapenen den volgenden eisch te stellen: den Hertog van Bora te huwen.
Zeg dat je dit ook wilt! Neem dat duel niet aan! Wanneer je komt te vallen...." "Dat zal ik niet. Zou ik zoo roekeloos je troon in de waagschaal stellen?" "Mijn troon!" herhaalde Elizabeth bitter. "Is die het waard, jouw leven er voor te wagen?" "Ja," antwoordde Felix beslist.
Elizabeth overdacht dit alles in een sombere stemming, toen zij bericht ontving dat de Hertog van Bora in het Paleis was en haar verzocht te spreken. Ze was op zijn komst niet onvoorbereid, en haar gelaat stond vastbesloten toen zij de trap afging naar het Witte Salon, waar de Hertog wachtte. Onderweg kwam zij Zabern tegen. "De Hertog is er!" fluisterde zij.
Toen de eerste vreugde van het wederzien voorbij was, zei Elizabeth: "Ga daar zitten. En laten we voorzichtig zijn. In dit Paleis hebben de muren ooren. Vertel me nu: hoe kom je hier? waar heb je dien tijd van onze scheiding doorgebracht?" Felix deed nu het geheele verhaal.
Tengevolge van een geschil tusschen Keizer Rudolph II en koningin Elizabeth moesten de handelaars Duitschland ontruimen, waarna zij zich te Middelburg en Rotterdam vestigden. Het bestuur van Rotterdam bood zulke aannemelijke voorwaarden aan, dat het ook de lakenhandelaars uit Delft naar eerstgenoemde stad lokte.
"Ik zal een nieuwen Secretaris moeten benoemen," zei ze. "Felix jij moet zijn plaats innemen. Wil je dat?" Geen betrekking kon hem meer aanlokken dan die; hij zou er door in dagelijksch gezelschap van Elizabeth zijn. Maar hij voelde toch ook de bezwaren ervan. "Zal die benoeming geen aanstoot geven?" "Waarschijnlijk wel; aan sommigen ten minste. Maar ik kan daarmee geen rekening houden.
Woord Van De Dag