Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 november 2025
Nummer één was geholpen, nummer twee ook, eindelijk zelfs nummer negen, en nog altijd stond de arme jongen met het recept in de handen te wachten. Reeds lang had de klok tien geslagen, en met het slaan van tien, kwamen er misschien wel evenveel, misschien ook nog meer tranen uit zijn oogen rollen. Af en toe kwamen er menschen bij en gingen er af. Het was half elf.
De vaart, waaraan de kolonie haar aanwezen en opkomst had te danken, was zeer gebrekkig. Zij was vrij wat smaller dan tegenwoordig, en had niet minder dan elf schutten, en 't duurde dan ook gewoonlijk een uur of acht, vóór de schippers den toch maar vier uren langen waterweg hadden afgelegd.
Maar toen al de elf leerlingen te bed lagen en zij haar één voor één eens warmpjes in wilde stoppen en de kussens wat opschudden, maakte zich een hevige verontwaardiging van haar meester.
Maar 't werk viel mee dien morgen, en tegen elf uur, terwijl hij aan zijn lessenaar zat te schrijven een paar brieven, kwam 't nader,
Fix was eerst geheel verbijsterd. Wat Passepartout betreft, deze vond de zaak aanbiddelijk mooi. "Tusschen de tien en elf knoopen" had kapitein Speedy gezegd, en inderdaad de Henrietta legde met deze snelheid de reis af.
"Ja, meneer! en ik heb waarachtig alles gedaan wat ik kon om hem weerom te vinden; maar u begrijpt, zoo'n kind van elf jaar loopt weg vindt zijn huis niet weerom zwerft rond, en de goede God weet" hier begint Strijkman weer te huilen "of het arme schaap niet in het water is geloopen! Ach God, mijnheer, 't was zoo'n lief jongetje, het is toch zonde!" "En heb je nooit meer iets van hem gehoord?"
Het was omstreeks elf uur, toen ze verkwikt en met een heerlijk gevoel van flink uitgerust te zijn, opnieuw wakker werd. Met geopende oogen, maar zich overigens geheel overgevend aan een behagelijke gewaarwording van zalige rust, bleef ze doodstil in dezelfde houding liggen, al haar aandacht wijdend aan een vriendelijken zonnestraal, die onder de neergelaten gordijnen door naar binnen scheen.
Doch de som, die hun daartoe werd gegeven, was zo klein, dat ze vaak niets te eten hadden dan droog brood en water. Eindelik werd een kosthuishouder aangesteld, die hun 2 keer per dag een maal moest verschaffen, 's morgens om elf uur en 's avonds om zes uur. Hij moest zijn tafel van goed en voedzaam burgervoedsel voorzien en minstens drie keer per week schape- of rundvlees opdissen.
Ginds is een schrikbre woestijn aan het uiterste deel onzer aard Waar over een muur van bergen het machtige water vaart, Welks bron geen schepsel kent noch waar zijn monding is, En die macht is de macht van Andvari, een Elf van de Duisternis. Hij woont in de wolk en woestijn in het midden van 't land alleen En zijn werk is het sparen van schatten die hij houdt in zijn huis van steen.
Wij komen naderbij; de zwarte haren slepen los door het stof; kalk heeft er een witte laag over uitgestort, die ze grijzend doet schijnen; toch is het maar een meisje van elf jaar. Het tengere lichaampje is nauwelijks bedekt met een stuk linnen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek