Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
De hoofdman komt, werkt veel samen met haar echtgenoot, en slechts 's avonds heeft ze gezelschap aan beiden. Schertsend past de uitlegger deze theorie toe op verhouding tusschen Eduard, Charlotte en hem.... Oppervlakkig onhandig: deze redeneering in den mond te leggen aan den persoon, die in deze gebeurtenis de hoofdrol speelt!
"'t Is een leelijk schuitje," zeide zij, "ik wil er niet naar zien." "U hebt wel gelijk, jongejuffrouw," sprak de oude Eduard, zijn pet aanrakende. "'t Is niet veilig, en eenmaal zal er iemand nog mee verdrinken. Ik wou dat het maar naar den kelder was gegaan, maar Miss Beatrice is zoo eigenzinnig, dat er niets met haar te beginnen is."
Eduard vond ze "charmant", z'n gentlemanmanieren voortrekkend boven Gerard's rondheid; en Go droomde hem al 'n lid van de familie, als ze 's avonds in 'n kring zaten onder het licht, Han en Else bij elkaar; zij met hun drieën om de tafel, en zijn stem afwisselend met die van tante door de stilte. "Gaat u wezenlijk morgen weg, mevrouw?"
Eduard had verteld, dat hij 'm nog gezien had: nu schemerde voor hun oogen z'n lieve gezicht, verstijfd, de oogen dicht, den mond strak, en de wond bij de slapen. Ze zaten bang te zwijgen in de groote kamer, en voelden den angst voor den nacht, als hij daar liggen zou, alleen in 't donker.
"Wat wíl die kerel toch met dat meisje?" vroeg Eduard, terwijl ze den weg langs de tulpenvelden in gingen. De groote bloei was al voorbij; hier en daar wiegden nog enkele roode en witte ballonnetjes, maar er tusschen was veel kale aarde, en ze vonden ergens in 'n sloot 'n heele hoop verwelkende bloemen, die zoo maar als waardeloos waren weggegooid.
Een oud man, dezelfde die het touw had gegeven, gaf mij de hand en zeide: 'Jongeheer, het zal u goed gaan! Mijn lieve Willem riep als of hij grootsch was: 'dat is mijn broêr Eduard! en ik... "O, die vervloekte ijdelheid! ik gloeide van genot.
Go had onder de moeders, die bleek en zielig-dankbaar tegen den muur zaten, vele met 'n heel kleintje op den arm, 'n rosharige, slap-mooie vrouw herkend, die ze eens, op 'n avondwandeling, met 'n kinderwagen bedelend tegen waren gekomen, en wie Eduard toen wat geld gegeven had.
Er was 'n beetje bitterheid in haar lieve stem; ze had de laatste dagen weer zoo gevoeld, dat Else haar eenige was. "Maar tante, u weet toch..." "Welke ouders kunnen hun kinderen altijd bij zich houden," peinsde Eduard. "Ze studeeren of ze trouwen; dat komt op hetzelfde neer." "En mijn dochtertje doet allebei: eerst studeeren en dan trouwen," tante lachte alweer.
Eduard verlangt dra naar meer gezelschap en is van plan zijn vriend, den "hoofdman", die het niet breed heeft, bij zich in huis te nemen, en als rentmeester aan zijn bezittingen te verbinden. Charlotte ontraadt het hem, vreezend dat een derde hun geluk zou verstoren. Zij heeft haar dochter en haar nicht immers ook verwijderd om dezelfde reden! Maar Eduard dringt aan; ze geeft toe.
Eduard keek haar telkens van ter zijde aan, en vond 't een aardig, gezellig kind. Else was mooier en eleganter, maar veel meer neutraal: een knap, gevierd meisje, van goeie familie. Go was eenvoudiger, kinderlijker eigenlijk, en toch niet onbenullig, of onnoozel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek